Ο κάθε άνθρωπος έχεις τον δικό του διαφορετικό χαρακτήρα.
Χαρακτήρα που διαμορφώνει με τα χρόνια και που παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες,
όπως οικογένεια, φίλοι, σχολικό περιβάλλον κλπ. Αυτό που αρχίζω να αντιλαμβάνομαι με τα χρόνια είναι πως όλοι
μας έχουμε τις δικές μας αυτοκαταστροφικές τάσεις.
Μία από τις πολλές αυτές τάσεις που έχουμε να καταστρέφουμε
από μόνοι μας μέρος της ζωής μας, είτε άθελά μας, είτε όχι, είναι και η
πολύ κακή περιβαλλοντολογική συνείδηση που έχουμε αναπτύξει σαν λαός.
Θα αναρωτιέστε βέβαια που κολλάει η μη περιβαλλοντολογική
συνείδηση που έχουμε με τις αυτοκαταστροφικές τάσεις. Κολλάει και παρακολλάει
αγαπητοί μου. Όταν μολύνεις την φύση δίχως να σκέφτεσαι τις συνέπειες,
αυτομάτως αυτό σου γυρνάει μπούμερανγκ.
Θες παράδειγμα; Όταν ρίχνεις ένα πλαστικό αυτομάτως
μεγαλώνεις την πιθανότητα να γίνει τροφή για ένα ψάρι. Ψάρι το οποίο μπορεί να
καταλήξει κάποια στιγμή στο πιάτο σου και τότε, δίχως να το καταλάβεις, να βρεθείς
να τρως το δικό σου πεταμένο πλαστικό.
Όταν πετάς ένα αναμμένο μισοτελειωμένο τσιγάρο μες στο
κατακαλόκαιρο με την ζέστη να καίει και τα ξερά χόρτα να έχουν μεγαλώσει
επικίνδυνα, τότε αυξάνεις κατά πολύ την πιθανότητα να ξεσπάσει μια πυρκαγιά.
Πυρκαγιά της οποίας η φωτιά μπορεί να εξαπλωθεί και να κάψει, εκτός από
πολύτιμες εκτάσεις πράσινου οξυγόνου, σπίτια και κάποιες φορές αθώους
ανθρώπους.
Σαν τα παραπάνω πολύ απλά και δυστυχώς καθημερινά
παραδείγματα μπορώ να σας φέρω ακόμη πάρα πολλά. Το κακό είναι πως η φράση του
«σιγά, ένα σκουπιδάκι είναι» ή «σιγά, ένα
τσιγαράκι είναι» και πάει λέγοντας πολλές φορές, γίνεται η αιτία πολλών κακών. Ναι
ένα σκουπίδι δεν θα καταστρέψει την φύση. Σκέψου όμως. Αν ο κάθε άνθρωπος που
κατοικεί σε αυτόν εδώ τον πλανήτη είχε την δικιά σου λογική, δεν θα ζούσαμε σε
έναν απέραντο σκουπιδότοπο.
Συμπέρασμα:
“Το να τα βάζεις με την φύση είναι ίσως η πιο
αυτοκαταστροφική τάση που θα μπορούσε να έχει ο άνθρωπος.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου