Πολιτικάντηδες, ταξιανθία και ντορβάς!

2023, έτος εκλογικής φρενίτιδας, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Τι θα δουν τα ματιά μας .. και για ακόμα μια φορά, τι θα ακούσουν τα αυτάκια μας;

Μια Ελλάδα στημένη αρένα.

 Μια μεγάλη αρένα να δεσπόζει, συμβολίζοντας τα εθνικά μας προβλήματα και πολλές μικρές, σκορπισμένες παντού αντιπροσωπεύοντας  θέματα τοπικών προβλημάτων. Και μέσα σε αυτές τις αρένες, δίνουν τη μάχη τους οι υποψήφιοι «μονομάχοι», προσπαθώντας να πείσουν για τις δυνάμεις, τα ταλέντα τους, αλλά πάνω από όλα την διάθεση τους να σώσουν τους πολίτες από τη μάστιγα των κακών πολιτικών, ανθρώπων αλλά και συμπεριφορών των προηγούμενων  εκλογών.

Δεν θα σταθώ στα αηδή, πομπώδες και πομφόλυγα ψέματα των υποψήφιων πολιτικών, ούτε τις «χαριτόβρυτες» ρυπαρές χωρίς ήθος και ηθική υποσχέσεις τους. 

 

Θα σταθώ όμως, στον γνώμονα και το κριτήριο  που επιλέγονται και στελεχώνουν τα ψηφοδέλτια των εκλογών.

Πως λοιπόν επανδρώνεις το  χρυσό χαρτί του ψηφοδελτίου; Το επανδρώνεις με βάση τις γνώσεις; την εκπαίδευση; το θρησκευτικό φρόνημα; Τον τραπεζικό λογαριασμό του υποψήφιου; Με βάση τις γνωριμίες και τις κληροδοτημένες και κληρονομημένες πελατειακές σχέσεις; Συνδυασμός όλων ή μερικών από αυτών;

Πως;

Η ενσυναίσθηση, η ανθρωπιά, το φιλότιμο, η ταπείνωση, η υπομονή και η υπακοή για τον συνάνθρωπο δεν θα έπρεπε να είναι τα μόνα και αμετάκλητα προσόντα ενός τέτοιου «μονομάχου» ή καλύτερα «πολυμάχου»;

Αυτοί οι λίγοι τελικά που θα εκλεχτούν, από το εκλογικό σώμα της χώρας και του τόπου τους, εν γένει, -που θα έχουν πάρει ψήφο από τον 18χρονο που είναι ακόμα αμούστακος στην ζωή και στα αξιώματα, αλλά το σύνταγμα του δίνει το δικαίωμα να φέρει το πολιτικό αποτέλεσμα με την δική του ματιά, μέχρι των υπερήλικα που παλεύει με την εμπειρία και την ωριμότητα του και δεν ξέρει ανάμεσα στα χειρότερα, ποιο μπορεί να είναι το καλύτερο.- αυτοί οι λίγοι δεν θα έπρεπε να λάμβαναν, πριν θέσουν εαυτούς “επί πίνακι”, μια βασική εκπαίδευση ανθρωπιάς;

Μια εθελοντική εκπαίδευση λοιπόν σε όλα τα κομμάτια της κοινωνίας. Να βγουν να καθαρίσουν τους δρόμους μαζί με τους εργάτες και μετά να κάτσουν μαζί τους να ακούσουν τα προβλήματα του κλάδου; Να δουλέψουν μαζί με τους ταμίες στην τράπεζα, σε μέρα πληρωμής συντάξεων και μετά να τάξουν λαγούς και πετραχήλια στους εργαζομένους; Να μάθουν, να ακούσουν, να κατανοήσουν και μετά με δόξα και τιμή να καρπωθούν τα προνόμια του δημοσίου πολιτικού υπαλλήλου.

Αυτό δεν θα είχε ως αποτέλεσμα τον διαχωρισμό των πολιτικάντηδων από τους πολίτικους; Φυσικά και θα είχε!

Θα μπορούσε να σταθεί ένα κόμμα, ένας πολίτικος συνδυασμός, όποιου  βεληνεκές, όπως στέκετε μια ταξιανθία, σε ένα κλαδί, πολλά άνθη.

Και αν όχι! Λύσεις πολλές! Μία εξ αυτών.. «Κάπα ντορβάς και τφεκι» που λέει και ο λαός!