Η ΠΑΣΟΚοΝΟΥΔΟΥλα πέθανε. Ζήτω η Ελλάδα!

Το μόνο πράγμα που διέσωσε τη Νουδούλα του Άδωνη είναι το έκτρωμα που γέννησαν σε αγαστή συνεργασία Παυλόπουλος – Σκανδαλίδης και τον ονόμασαν εκλογικό νόμο. Γιατί τι να πει κανείς όταν ένα κόμμα με ποσοστό 18,5% παίρνει 108 έδρες(!) και ένα 19% δεν εκπροσωπείται στη Βουλή;

Η ελπίδα για μια νέα Ελλάδα γεννήθηκε την Κυριακή 6 Μαΐου, τη νύχτα με τη μεγαλύτερη πανσέληνο, όπου όμως αντί να ζωντανέψουν, πέθαναν οι βρικόλακες της πολιτικής, αυτοί που δολοφόνησαν την ελπίδα, το μέλλον, τα όνειρα και τη ζωή τόσων Ελλήνων, αυτοί που διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό και τις οικογένειες, στέλνοντας χιλιάδες συμπολίτες μας στην αυτοκτονία και όλη την αφρόκρεμα της νέας γενιάς των επιστημόνων και όχι μόνο στο εξωτερικό. Αυτοί που υποθήκευσαν το μέλλον των επόμενων γενεών, αυτοί που παρέα δε δίστασαν να καταστρέψουν τη χώρα για να εξυπηρετήσουν, πάντα σφιχταγγαλιασμένοι, τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας, των τραπεζών και των τοκογλύφων, συνηθισμένοι να σκύβουν τη μέση τους και να μην υψώνουν ποτέ το ανάστημά τους για να διεκδικήσουν κάτι για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αδύναμους Έλληνες. Διέλυσαν την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση. Εξαφάνισαν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ξεπούλησαν τα πάντα και τους πάντες. Δεν κατάλαβαν τίποτα οι αλαζόνες και μέχρι την τελευταία στιγμή προσπαθούσαν να εξαπατήσουν ακόμη μια φορά τους Έλληνες, εκ των οποίων, δυστυχώς, ένα τεράστιο ποσοστό για τα σημερινά δεδομένα, τους πίστεψε και πάλι. Είχαν το θράσος αυτοί, που εδώ και πολλά χρόνια το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν ο πλουτισμός τους, η πάρτη τους και οι πολύ κολλητοί τους, να μας θυμηθούν 2 – 3 ημέρες πριν τις εκλογές και να μας ζητάνε να τους ξαναψηφίσουμε. Πίστευαν, βλέπετε, πως θα μας ξανάπιαναν μαλάκες. Και οι μαλάκες όμως κάποτε ξυπνούν. Κι όταν οι λαοί ξυπνούν, οι τύραννοι πεθαίνουν.

Πολιτικά πεθάνατε, κύριοι. Ήρθε η ώρα και πήγατε σπίτι σας. Φάτε, πιείτε εις υγείαν των κορόιδων που τόσα χρόνια σας πιστέψαμε κι αφήστε το λαό να βρει την άκρη με άλλα σχήματα από άλλες και προς άλλες κατευθύνσεις, διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του χωρίς εσάς. Έγραφε στο μήνυμα που μου έστειλε, όπως και σε χιλιάδες άλλους, πιστεύω, ο Δ. Λιντζέρης: «Μαζί βιώσαμε την απογοήτευση. Μαζί επιλέγουμε την ελπίδα». Όχι, Δημήτρη μου, δε βιώσαμε μαζί την απογοήτευση. Γιατί εσύ συνεχίζεις να είσαι ένα ευκατάστατος γιατρός, πρώην και νυν βουλευτής, εγώ όμως δεν μπορείς να φανταστείς πόσο δυσκολεύομαι να ζήσω την οικογένειά μου. Δεν έζησες μαζί με τον άνεργο, τον εργαζόμενο των 500ευρώ, το συνταξιούχο των 800, που ψήφισες με πόδια και με χέρια τη μείωση της σύνταξής του, τη μείωση των μισθών, την κατάργηση της δωρεάν υγείας και παιδείας, μέτρα που μαθηματικά θα οδηγούσαν στην εξαθλίωση των ψηφοφόρων σου της Β΄ Πειραιά. Πού να βιώσεις εσύ το να μην έχεις να πληρώσεις τις υποχρεώσεις σου, το χαράτσι της ΔΕΗ, που ο κολλητός αρχηγός σου μας επέβαλε. Γι΄ αυτό, Δημήτρη μου, κόντεψες να μη βγεις και το ΠΑΣΟΚ να μην πάρει έδρα στη Β΄ Πειραιά, γι΄ αυτό το Γρηγόρη και το Γιάννη ο λαός της Β΄ Πειραιά τους έστειλε σπίτι τους. Ανησυχούσε ο Γρηγόρης για το μέλλον της χώρας και την άνοδο της ακροδεξιάς, έτσι έγραφε στο δικό του μήνυμα. Κι αυτή του η ανησυχία εκδηλώθηκε 5 μέρες πριν τις εκλογές. Μα καλά, ρε Γρηγόρη, τόσους μήνες, τόσα χρόνια, με όλες αυτές τις παπ………ές που κάνατε, δεν ανησύχησες ποτέ σου;  Ξέρεις, Γρηγόρη μου, πόσο ανησυχούμε εγώ και χιλιάδες συμπολίτες μου της Β΄ Πειραιά για το αν θα έχουμε αύριο να φάνε τα παιδιά μας μετά απ΄ όσα έχετε κάνει; Σκέφτηκες ποτέ σου, Γρηγόρη, ότι αυτοί που σε ψήφισαν δε σε ψήφισαν για να συνυπογράψεις τη θανατική τους καταδίκη αλλά για να παλέψεις για ένα καλύτερο αύριο γι΄ αυτούς και τις οικογένειές τους;

Και ποιοι δε μας έστειλαν μηνυματάκι στο κινητό μου, και ποιοι δεν μας πήραν τηλέφωνο παραμονή των εκλογών, μας θυμήθηκαν ξαφνικά και μας αγάπησαν! Οι παλιές αγάπες όμως, αστέρια μου, αφού τις προδώσατε, τις ξεχάσατε, τις βιάσατε, τις ξεφτιλίσατε, τις αγνοήσατε, ήρθε η ώρα να σας πούνε Άντε Γεια!

Όσο για τη Νουδούλα του Άδωνη, μου φτάνει ότι στη Σαλαμίνα καταποντίστηκε. Και πώς να μην το πάθαινε, όταν για ακόμη μία φορά υποψήφιος ήταν ο δεινόσαυρος της πολιτικής μέγας Τραγάκης, ο οποίος με περίσσιο θράσος στο φυλλάδιό του μιλούσε για ανανέωση! Μας τελειώσατε κύριοι, μας διαλύσατε, ήρθε η ώρα να σας τελειώσουμε κι εμείς. Ήρθε η ώρα να πάτε στον αγύριστο, ν΄ αφήσετε άλλους νέους, ξεκούραστους, να τραβήξουν μπροστά, δίνοντας πίσω την ελπίδα στη νέα γενιά πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Εμείς, που ζήσαμε την απογοήτευση στο πετσί μας, Γρηγόρη μου, θα βρούμε την άκρη και χωρίς εσάς.

Η ΠΑΣΟΚοΝΟΥΔΟΥλα πέθανε. Ζήτω η Ελλάδα!

Χρήστος Θεοχάρης