Προχωράμε χωρίς αυτούς!

Προσέξατε πως η έκβαση αυτής της εκλογικής αναμέτρησης φάνηκε από τα συνθήματα που ρίχτηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου;

Για να θυμηθούμε, τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ; Μιλούσε για «Αυτοδύναμη Ελλάδα», όχι για δική του αυτοδυναμία. Αν λάβουμε υπόψη πως όλα τα κόμματα έχουν στα συρτάρια τους τις δικές τους δημοσκοπήσεις, οι οποίες δεν παίρνουν ποτέ το δρόμο της δημοσιότητας αν δεν τα συμφέρουν, τότε και το σημερινό τρίτο κόμμα γνώριζε, κι αν δεν γνώριζε, όσο και να είχε απομακρυνθεί από το λαό, οσμιζόταν τη βούλησή του. Δεν ζητούσε συνεπώς αυτοδυναμία ο Βενιζέλος, άλλωστε ήξερε πως κάτι τέτοιο θα φάνταζε ουτοπικό έως αλαζονικό, ζητούσε να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων την επόμενη μέρα. Ζητούσε να βγει πρώτο κόμμα. Μιλούσε για αγώνες «Οι Έλληνες αγωνιζόμαστε και θα πετύχουμε» έλεγε. Πόσο βάρβαρο ακουγόταν άραγε το σύνθημα αυτό στον καθημερινό Έλληνα που δεν έχει να πληρώσει τη δόση του δανείου και χάνει το σπίτι του, την ίδια ώρα που γίνεται κοινωνός του βίου και της πολιτείας του ‘πολύ’ Άκη, την ίδια ώρα που δίνονται τόσα εκατομμύρια στα κόμματα για να δημιουργούν ανούσια παραπλανητικά σποτάκια. Το ότι τα άτομα που ανέλαβαν τη διαφημιστική καμπάνια του ΠΑΣΟΚ μάλλον δούλευαν για τη σημερινή ήττα του, φάνηκε και από κείνο το άλλο απαράδεκτο μακρύ σποτ, που σχολιάστηκε από όλους όσους έχω μιλήσει με τα πιο αρνητικά λόγια. Λέω για τη διαφήμιση όπου παρακολουθούμε άναυδοι τον επαγγελματία να  μην έχει δουλειά και να σου λέει «είμαι αισιόδοξος», τη μητέρα που μειώθηκε ο μισθός της να σου λέει «έχω ελπίδα», τον άνεργο που ξαναγύρισε στο πατρικό του να σου λέει «θα παλέψω» και στο τέλος να πέφτει η λεζάντα «Ο δρόμος είναι δύσκολος αλλά ασφαλής». Τι κι αν μείνετε από βενζίνη στη μέση, τι κι αν πέσετε χάμω, γίνεται αισιόδοξοι βρε κάφροι, που θέλετε και να με μαυρίσετε!

Η Ν.Δ., από την άλλη, ήταν στο δικό της κόσμο, τον όμορφο κι αγγελικά πλασμένο. Ο αρχηγός της, τέλος πάντων ο μέχρι σήμερα αρχηγός της, μιλούσε για αυτοδυναμία του κόμματος. Λες και ήτανε το στοίχημά του να πάρει 35 ή 38% ; Η Ελλάδα θα τα καταφέρει, σου έλεγε το σποτ. Και τι σου πρότεινε; Αντώνης Σαμαράς. Καλά, βρε παιδιά, τον κ. Σαμαρά μου φέρνετε ως παράδειγμα για να μου πείτε να παλέψω για να τα καταφέρω; Τι ξέρει ο κ. Σαμαράς από το δικό μου καημό της καθημερινής επιβίωσης; Πότε περίμενε σε ουρά τράπεζας ο κ. Σαμαράς; Πότε μπήκε σε λεωφορείο τελευταία φορά; Πότε στη ζωή του ολόκληρη αγχώθηκε για να βγάλει το λογαριασμό του ρεύματος με το κάθε λογής χαράτσι; Άστοχο. 

Μεγάλος νικητής των χθεσινών εκλογών ξεκάθαρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο κόμμα που κατέβηκε με σοβαρό σύνθημα: ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ. ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ! Ένα σύνθημα που ακουμπούσε ακριβώς στην καρδιά του Έλληνα και των προβλημάτων του, στην αγανάκτησή του, στην ανάγκη του να διαμαρτυρηθεί, να απορρίψει τα δύο μεγάλα κόμματα και τις επιλογές που έκαναν γι΄  αυτόν χωρίς αυτόν. Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ άγγιξε κάθε Έλληνα, μίλησε σε κάθε μυαλό, θύμισε τα αθάνατα συνθήματα της δεκαετίας του ΄80 του Ανδρέα Παπανδρέου, τα οποία πάλι ο Τσίπρας δε δίστασε να  θυμηθεί  μ΄ εκείνο «το ποτάμι δε γυρίζει πίσω!». Πράγματι, το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Τα δύο κόμματα που δέσποσαν μετά τη μεταπολίτευση έκαναν τον κύκλο τους κι ήρθε η ώρα να τον κλείσουν. Αν ξαναγεννηθούν απ΄ τις στάχτες τους δεν το ξέρω. Πάντως οι συνθήκες έχουν αλλάξει και οι κομματικοί σχηματισμοί κυριαρχούν πάντα σ΄ ένα συγκεκριμένο κοινωνικοοικονομικοπολιτικό σύστημα, αυτό μέσα στο οποίο ανδρώνονται. Γεγονός είναι πως «ο λαός είπε και ομίλησε». Και αποφάσισε πως ΠΡΟΧΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ!  

Βίκυ Ψυλλάκη