Ακούτε, ποιητές; Χώρα παρέλαβαν και την έκαναν διάδρομο

Χαίρονται, χαμογελούν και πανηγυρίζουν λουσμένοι στα φώτα των τηλεοπτικών συνεργείων οι κυβερνητικοί τιτλούχοι: επιτέλους μας προτίμησαν οι Αμερικανοί. Ήδη ετοιμάζονται και τα προεκλογικά επικοινωνιακά κόλπα. 

Έναν διάδρομο αναζητούσαν για να διοχετεύσουν το φυσικό αέριο τους εκεί που μέχρι τώρα έδιναν το δικό τους οι Ρώσοι, και μας προτίμησαν. 

Θα ρέει πλέον το δολάριο, ασχέτως που δεν θα φτάνει στο ελληνικό σπίτι αλλά στα ταμεία της Chevron (τα οποία βεβαίως δεν είναι φιλόπτωχα). 

Των ιδίων συμφερόντων θα είναι και το αέριο του Ιονίου, όταν αντληθεί και αξιολογηθεί για την περαιτέρω εκμετάλλευσή του. Ευτυχής και η Αμερικανίδα τηλε-σταρ, αυτή δικαίως, που ήρθε στην Αθήνα ως πρέσβειρα του Ντ. Τραμπ και έστειλε τα μηνύματά της περί των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή.

Διάδρομος λοιπόν η Ελλάδα μας. Η οποία μέχρι τώρα, με όλα τα στραβά, τα ίσα, τα καλά και τα κακά της, ήταν χώρα. Λεηλατούμενη κατά καιρούς από τους διάφορους «προστάτες» και μνημονιακούς «δανειστές» αλλά με περήφανο λαό που θέλει να ζει με αξιοπρέπεια. Οσο βολικές έως και υποτελείς σε κρίσιμες περιόδους προς τους συμμάχους ήταν οι κυβερνήσεις της τόσο αντιστέκονταν οι άνθρωποι αυτού του τόπου που έμαθαν γράμματα μέσα από τους στίχους του Ρήγα, του Σολωμού, του Κάλβου, του Παλαμά, του Ελύτη, του Σεφέρη, του Ρίτσου, του Γκάτσου, του Καμπανέλλη, του Αναγνωστάκη, του Μποστ, του Σουρή - και ειλικρινή συγγνώμη για την παράλειψη των άλλων μεγάλων που έκαναν όντως μεγάλη τη δική μας καθημερινότητα, αλλά αν τους ανέφερα όλους, η στήλη δεν θα έφτανε.

Ηταν που ήταν η Ελλάδα στρατηγικός κόμβος για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, τώρα που γίνεται και διάδρομος το κακό παράγινε. Διότι μέσω της ενεργειακής αυτής αρτηρίας θα ελέγχουν οσονούπω απολύτως και τη μισή Ευρώπη. Την πιο ευαίσθητη. Την Ανατολική. Γι’ αυτό μαζί με τον αγωγό, αναβαθμίζεται και η στρατιωτική παρουσία τους εδώ, καθότι λογικό είναι το «μακαρόνι» αυτό να χρήζει ιδιαίτερης προστασίας. Τίποτε περισσότερο. Κι ας μη θεωρούν οι αφελείς ότι η χώρα μας θα έχει πλέον ευνοϊκότερες σχέσεις με τη μεγάλη δύναμη. Ακριβά αγόραζε το αμερικανικό αέριο μέχρι τώρα, ακριβά θα το αγοράζει και στο ορατό μέλλον. Προέχει όλοι να συμβάλουμε για «να γίνει η Αμερική μεγάλη ξανά». Η Ελλάδα και το Πουέρτο Ρίκο ας περιμένουν.

Κι αν το Ιόνιο είναι θεωρητικά εύκολη περίπτωση, με τα ίδια κριτήρια θα λειτουργήσει η αμερικανική κυβέρνηση και στη διεύρυνση των επιχειρησιακών και στρατηγικών σχεδίων της στο Αιγαίο και στη ΝΑ Μεσόγειο. Τα όποια κοιτάσματα θεωρηθούν αξιοποιήσιμα θα μπουν στη ζυγαριά των δικών της στρατηγικών συμφερόντων. Τα οποία ορίζουν ότι η Τουρκία πρέπει να διατηρείται ικανοποιημένη, για να έχει λόγους να παραμένει σημαίνων εταίρος των ΗΠΑ και της Δύσης. Στον ίδιο διάδρομο θα μπουν κι αυτά, με τον οποίο δι’ άλλων κόμβων θα ωφελείται και το Ισραήλ. Ως εκ τούτου στα δύσκολα θα βρεθεί η Αθήνα, ακόμα και όταν λήξει η παρουσία του Κυρ. Μητσοτάκη στο μέγαρο Μαξίμου και τον διαδεχθεί ο επόμενος ένοικος. Περισσότερο με την εξομάλυνση της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης θα έχει να κάνει αυτό και λιγότερο με γενικότερα οφέλη. Τα κέρδη θα παραμείνουν ενδιαφέροντα για τις ΗΠΑ, τη Chevron και όσες ελληνικές επιχειρήσεις συνεργάζονται μαζί τους. 

Μέχρι εκεί.

Πηγή: Εφ συν