Του Δημήτρη Κατσικάρη*
Βλέπουν ότι η κυβέρνηση απονομιμοποιείται και ο Πρωθυπουργός αποδυναμώνεται ραγδαία.
Αλλά το ίδιο συμβαίνει και με την αντιπολίτευση, αφού σήμερα ΔΕΝ υπάρχει κυβέρνηση εν αναμονή.
Οι πολίτες δεν πείθονται ότι υπάρχει φωτεινή και αποδεκτή ηγεσία. Κανένα πρόσωπο δεν συγκεντρώνει πλειοψηφικά χαρακτηριστικά στην κοινωνία… ούτε καν στο κόμμα του!
Εντωμεταξύ -με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών- η κοινωνία βράζει και το καπάκι σίγουρα θα πεταχτεί αργά η γρήγορα.
Τα υπόγεια ρεύματα απαισιοδοξίας, δυσπιστίας, ανησυχίας, θυμού και απογοήτευσης στο κοινωνικό σώμα, έχουν προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις, δημιουργώντας εκρηκτικό μείγμα δυσφορίας.Η κοινωνική πίεση ξεπερνά και υπερβαίνει τον πολιτικό ανταγωνισμό, επισκιάζοντας τις κομματικές αντιπαραθέσεις. Οι πολίτες κραυγάζουν για το αποτυχημένο κράτος, τους αναποτελεσματικούς και προβληματικούς θεσμούς…
Ζητούν επιτακτικά: αλήθεια - δικαιοσύνη και ασφάλεια!
Εδώ εντοπίζεται το έντονο κλίμα αμφισβήτησης και αυτό «ακουμπάει» τα παραδοσιακά κόμματα που κυβέρνησαν περισσότερο ή λιγότερο: ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπουμε ότι… χάνουν συνεχώς έδαφος. Προφανώς δεν πείθουν ότι μπορούν να διαχειριστούν τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες και τη χώρα. Πρέπει να αποδείξουν πλέον ότι παρά τη φθορά τους δεν είναι ξεπερασμένα.
Είναι προφανές ότι με βάση τα όσα βλέπουμε γύρω μας θα οδηγηθούμε σε δύο η και τρεις εκλογικές αναμετρήσεις…
Και το ερώτημα είναι: Η ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη, οι άνθρωποί της, ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ για να αλλάξουν τα πράγματα, τι προτίθενται να κάνουν ή μήπως δεν θα κάνουν ΤΙΠΟΤΑ και θα δικαιώσουν τον Βάρναλη και ως «άβουλοι και μοιραίοι αντάμα… θα περιμένουν κάποιο θάμα»;
Η ιστορία έχει δείξει ότι όσο συνεχίζουν να προτάσσουν το καταστροφικό ΕΓΩ και όχι το λυτρωτικό ΕΜΕΙΣ… ρίχνουν νερό στο μύλο των αντιπάλων, είτε τώρα έχουν μπροστά τον Μητσοτάκη είτε αύριο θα έχουν μπροστά τους τον Δένδια…
Η συντηρητική παράταξη σε όλες τις εκδοχές της έχει αποδείξει ότι είναι ανθεκτική γιατί την ενώνει και σήμερα η εξουσία είναι αυτοσκοπός. Έχει το χάρισμα της αυτοπροστασίας και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης…
Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα τι κάνει η προοδευτική αντιπολίτευση;
Θα μείνει στο παρελθόν, όπως θέλει η Ν.Δ. ή θα γυρίσει σελίδα, ανταποκρινόμενη στις σημερινές δύσκολες συνθήκες με βάση τις ανάγκες του λαού;
Εδώ, χρειάζονται καθαρές Γωνίες στην πολιτική - όχι συνεχή στρογγυλέματα. Καθαρή ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ. Και αυτό σήμερα δεν συμβαίνει…
Εάν τα σημερινά προοδευτικά κόμματα θέλουν να υπάρχουν και αύριο και να αποτελέσουν τη λύση στα προβλήματα - και όχι μέρος του προβλήματος- οφείλουν να το αποδείξουν και δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο…
Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να αναγεννηθούν πραγματικά, να συναντηθούν δημιουργικά με τις κοινωνικές δυνάμεις και να πείσουν ότι μπορούν να τις εκπροσωπήσουν επάξια -όχι λίγο καλύτερα διαχειριστικά από τη Ν.Δ. αλλά διαφορετικά και με καθαρούς όρους, με ιδέες, αρχές και αξίες, με λογισμό και με όνειρο, με πράξεις, ρεαλισμό, ειλικρίνεια και αλήθειες…
*Ο Δημήτρης Κατσικάρης είναι δημοσιογράφος, Περιφερειακός σύμβουλος, πρώην Αντιπεριφερειάρχης Νήσων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου