Οι εθνικιστικές κορώνες δεν είναι πατριωτισμός

Με προβληματισμό και αγανάκτηση παρακολουθήσαμε τα τεκταινόμενα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου και τη δημόσια εκφώνηση υβριστικών συνθημάτων από σπουδαστές της Ελληνικής Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού (ΣΜΥΝ).

Συνθήματα του τύπου «Η Κύπρος είναι ελληνική» και «Γ@μιέται η Τουρκία», ειπωμένα με στρατιωτική πειθαρχία μπροστά σε χειροκροτούντες πολίτες και μικρά παιδιά, δεν αποτελούν έκφραση εθνικής υπερηφάνειας. Αντιθέτως, αποτελούν ηχηρή υπενθύμιση ότι τα χουντικά κατάλοιπα και ο εθνικιστικός φανατισμός είναι ακόμα εδώ — και χειροκροτούνται.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το φάντασμα της «Ελληνοκεντρικής Κύπρου» ανασύρεται από τα πιο σκοτεινά συρτάρια της ιστορίας. Συνθήματα σαν αυτά μας γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω – τότε που κάποιοι άλλοι πάλι εξ Ελλάδος αλλά και εντός Κύπρου θερμοκέφαλοι, φώναζαν τα ίδια ακριβώς λόγια. Εκείνοι όμως δεν σταμάτησαν στα λόγια. Προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα, στο πραξικόπημα, στην κατάλυση της Δημοκρατίας και άνοιξαν την πόρτα στην Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο το 1974.

Το αποτέλεσμα; Η Κυπριακή Δημοκρατία να απολέσει το 37% του εδάφους της, με χιλιάδες
νεκρούς, αγνοούμενους και ξεριζωμένους.

Μας προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση η παθητική στάση της Κυπριακής ηγεσίας. Εν μέσω έναρξης των συνομιλιών για τη λύση του Κυπριακού, η οποία απαιτεί πολιτική σοβαρότητα και νηφαλιότητα, δεν υπήρξε ούτε μια ανακοίνωση για να καυτηριάσει αυτές τις επικίνδυνες εξάρσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις η σιωπή δεν είναι χρυσός. Είναι συνένοχη ανοχή.

Είναι καιρός να το πούμε καθαρά, η φρασεολογία τύπου «Η Κύπρος είναι ελληνική» δεν τιμά ούτε τον ελληνισμό ούτε την ιστορία της Κύπρου. Είναι ακριβώς το σύνθημα που χρησιμοποίησαν οι πραξικοπηματίες του 1974, που με την «υπερπατριωτική» τους βλακεία χάρισαν τη μισή Κύπρο στην Τουρκία. Είναι οι ίδιοι που οδήγησαν τον κυπριακό λαό — Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους — στην καταστροφή.

Η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει να απολογηθεί στον κυπριακό λαό - Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους - για όσα υπόφεραν από πλευράς τόσο της ελληνικής (χουντικής) προδοσίας όσο και από την επακόλουθη τουρκική επιθετικότητα. Αντί για εθνικιστικές κορώνες και στρατιωτικές ιαχές, χρειαζόμαστε ψυχραιμία, σύνεση και ειλικρινή αυτοκριτική. Αντί για βολικές φαντασιώσεις εθνικής παντοδυναμίας, χρειαζόμαστε πολιτικό ρεαλισμό.

Μισό αιώνα μετά την τουρκική εισβολή, φαίνεται πως όσοι φωνάζουν και χειροκροτούν δεν έχουν διδαχθεί τίποτα από την σύγχρονη Ιστορία. Και ένας λαός που δεν διδάχθηκε από την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να επαναλάβει τα ίδια και χειρότερα λάθη. Όχι με γενναιότητα και δόξα, αλλά με εθνική τραγωδία και συλλογική ταπείνωση.

Νεοκυπριακός Σύνδεσμος
26 Μαρτίου 2025