Οι αριστεροί πολίτες θα αποδεχτούν μια ακόμα αποστασία; Θα αποδεχτούν τον εκμαυλισμό της πολιτικής ζωής της χώρας;

Η αποστασία βουλευτών από το κόμμα με το όποιο κέρδισαν έδρα στο ελληνικό κοινοβούλιο και τον παχυλό μισθό τους, τείνει να γίνει συνηθισμένο φαινόμενο.

Η πολιτική ιστορία, μας ενημερώνει ότι οι ανατροπές συσχετισμών στη Βουλή γίνονται με οικονομικά ανταλλάγματα και οι δράστες, επί το πλείστον, ως αιτιολογία επικαλούνται γενικότητες περί έλλειψης δημοκρατίας, ή στην καλύτερη περίπτωση, αντιτείνουν στους επικριτές τους, την δήθεν αλλαγή στόχων και προσανατολισμού του κόμματος από το οποίο δραπετεύουν.

Στη χώρα μας έχουμε αρκετά παραδείγματα πολιτικής αποστασίας.

Ως τώρα γνωρίζαμε ότι οι αποστάτες προέρχονται από τους νέο συντηρητικούς και κεντρώους πολιτικά χώρους, και όπως λέγεται, με περιορισμένες ευαισθησίες και ηθικές αξίες. Η κοινωνία έτεινε να αποδέχεται αυτή την βρώμικη συναλλαγή.

Κανένας μας, δε μπορούσε να φαντασθεί, ότι βουλευτές που εκλέχθηκαν με την ψήφο αριστερών ανθρώπων, ανθρώπων της εργασίας και των αγώνων, θα πρόδιδαν τις αρχές και τις αξίες του κόμματός τους, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και θα γίνονταν οι αποστάτες της Αριστεράς.

Κανένας μας, επίσης, δεν θα μπορούσε να φαντασθεί, ότι οι άνθρωποι αυτοί (ή μάλλον ανθρωπάκια), θα ακύρωναν την τιμή και την υπόληψή τους, θα ακύρωναν την ψήφο μας, θα πρόσβαλαν τις ηθικές αξίες της Αριστεράς, καταπατώντας ακόμα και την υπογραφή τους, αρνούμενοι να παραδώσουν την βουλευτική έδρα στο Κόμμα με το οποίο την απέκτησαν. Ισχυρίζονται μάλιστα, ότι είναι προσωπική τους ιδιοκτησία, και όχι του κόμματος, που οι πολίτες με την ψήφο τους το εμπιστευθήκαν, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Η κοινωνία θεωρεί πρέπον και ηθικό, όταν στην πορεία της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, ο βουλευτής διαφωνήσει με την πολιτική του κόμματος με το οποίο απέκτησε την βουλευτική έδρα, να αποχωρήσει απ' αυτό. Αλλά ταυτόχρονα να επιστρέψει την έδρα και όχι να την περιφέρει, ως τρόπαιο συναλλαγής και αγοροπωλησίας, προφανώς έναντι ενός αδρού ανταλλάγματος.

Το ερώτημα που τίθεται είναι ποιον εξυπηρετεί η θεσμική αυτή εκτροπή; Πάντως όχι την αριστερά, αλλά τα σχέδια του κ. Μητσοτάκη, που, αφενός μεν τα δίνει όλα για να μην έχει ισχυρή και αξιόπιστη αντιπολίτευση, και αφετέρου δε τους στόχους της Ολιγαρχίας για την εξαΰλωση του ΣΥΡΙΖΑ, έως και την διάλυσή του.

Ο σχεδιασμός της διαπλοκής συνδέεται ακόμη και με την αξιοποίηση των επιδιώξεων του κ. Ανδρουλάκη να καταστήσει το κόμμα του αξιωματική αντιπολίτευση, ένα κόμμα που θα κινείται στο πλαίσιο μιας λάιτ αντιπολίτευσης και θα ανέχεται ή και θα συμπλέει με την ΝΔ.

Οι αριστεροί πολίτες θα αποδεχτούν μια ακόμα αποστασία; Θα αποδεχτούν τον εκμαυλισμό της πολιτικής ζωής της χώρας; Θα σκύψουν το κεφάλι μπροστά στον εξωχώριο πιστολέρο, που συνοδεύει τους αποστάτες της Αριστεράς με δηλώσεις του, οι οποίες αντλούνται από το αντλιοστάσιο του κ. Μητσοτάκη και των κ.κ.Σαμαρά, Βορίδη και Γεωργιάδη, για το Μάτι, για το δημοψήφισμα, για τα capital controls;

Θα αφήσουν οι αριστεροί πολίτες την «προδοσία και την αποστασία τους να την κρίνει η ιστορία»; Δεν είμαι βέβαιος ότι θα τους αφήσουν στην ησυχία τους οι ψηφοφόροι, θα τους συναντούν και θα αλλάζουν δρόμο, θα ντρέπονται να τους κοιτάξουν κατάματα για την αποστασία και την προδοσία τους.

Θα έχουν το θάρρος οι αποστάτες να πουν στα παιδιά και στα εγγόνια τους, ότι οι ηθικές αξίες και η υπόληψή τους είναι ανταλλάξιμα μεγέθη; Ότι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του κόσμους της Αριστερας;

Η απάντηση θα δοθεί στο μεγάλο ραντεβού της Κυριακής από τους αριστερούς, από τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, από τους φίλους και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις κάλπες με τη μαζική συμμετοχή τους για να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, σοβαρός, αξιόπιστος και δυναμικός, για να παραμείνει ο μόνιμος εφιάλτης στα σχέδια και της διαπλοκής και του κ. Μητσοτάκη.