Οι πολίτες κάθε μέρα «ψυχορραγούν»…

 Του Δημήτρη Κατσικάρη*

Μετά από μια μακρά περίοδο μνημονίων και μεγάλων αναταράξεων, τα τελευταία χρόνια τα πράγματα φαίνεται έχουν καταλαγιάσει, αλλά, ταυτόχρονα έχουν βαλτώσει και πάλι επικίνδυνα, αν δεις τη μεγάλη εικόνα.

Ναι μεν η κατάσταση δείχνει να έχει σταθεροποιηθεί, μπορεί να λένε ότι η χώρα δεν κινδυνεύει άμεσα με χρεοκοπία, αλλά τόσο οι αριθμοί όσο και η ζώσα πραγματικότητα δείχνουν ότι είμαστε σταθερά στο καναβάτσο.

Το εθνικό χρέος ουσιαστικά -μετά από 15 χρόνια κρίσης- είναι μεγαλύτερο από αυτό που μας οδήγησε στα μνημόνια, ενώ το ιδιωτικό καλπάζει και ως άθροισμα αποτελούν βραδυφλεγή βόμβα στο δρόμο που οδηγεί στο μέλλον!

Η διαφορά τώρα είναι ότι -μετά την κρίση του κορονοϊού- αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα πολλές χώρες και έτσι η Ευρώπη «κρύβει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί», αναζητώντας την επόμενη ρύθμιση που οφείλει να συμπεριλάβει και τις μεγάλες οικονομίες που πάνε κατά διαόλου!

Η Γερμανία που θεωρεί εαυτόν μηχανοδηγό της Ευρώπης, δεν μπορεί πλέον να κρύψει τα δομικά της προβλήματα που έφτασαν μέχρι και την ουσιαστική κατάργηση της συνθήκης Σένγκεν…

Η Γαλλία πλέει χωρίς πυξίδα στη θάλασσα της ανασφάλειας, ο «Μακρονισμός» αποτελεί παρελθόν και η αμφισβήτηση του σημερινού status προοιωνίζεται ένα δύσκολο αύριο.

Η πραγματικότητα στην Ευρώπη των Βρυξελλών δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί: Το παλιό πεθαίνει μέσα στη σήψη και την παρακμή και το καινούριο αργεί να γεννηθεί.

Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον η Ελλάδα «κορδώνεται» ότι ταξιδεύει με ούριο άνεμο, θαυμάζοντας τον εαυτό της μέσα από παραμορφωτικούς καθρέφτες, ενώ η ορχήστρα παίζει λίγο πριν την τέλεια καταιγίδα.

Η πικρή αλήθεια όμως λέει άλλα:

15 χρόνια κρίσης πάθαμε αλλά… δεν μάθαμε τίποτα. Πραγματικές δομικές αλλαγές δεν κάναμε. Οι θεσμοί αντί να ενισχυθούν… πριονίστηκαν. Το κράτος υπερσυγκεντρώνεται αντί να αποκεντρώνεται.

ΟΙ λίγοι και οι μικρές ελίτ ενθυλακώνουν τον εθνικό πλούτο καταβροχθίζοντας κονδύλια και ευρωπαϊκούς πόρους, σε ένα καθεστώς αδιαφάνειας και κλεπτοκρατίας που ξεπερνάει κάθε φαντασία.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα κάθε μέρα αυτό-υπονομεύεται απέχοντας παρασάγγας από τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών που κάθε μέρα «ψυχορραγούν» στην αγορά, στο δρόμο, στο σχολείο, στο νοσοκομείο… στον αέρα που αναπνέουν!

Σε αυτή τη φουρτούνα που έρχεται ή θα βγούμε ανοιχτά με γερό σκαρί, σωστή πυξίδα, αποφασισμένους ναύτες και θαλασσόλυκους καπετάνιους ή θα βουλιάξουμε στα ρηχά άβουλοι και μοιραίοι βάζοντας τη σφραγίδα στην ψωροκώσταινα του δουλικού μέλλοντός μας.

Ιδού -για το πολιτικό σύστημα η Ρόδος- ιδού και το πήδημα.

*Ο Δημήτρης Κατσικάρης είναι δημοσιογράφος, πρώην Αντιπεριφερειάρχης Νήσων, νυν Περιφερειακός Σύμβουλος Πειραιά.