ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ:Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς…

Γράφει η Τζένη Μελετίου Αλαίσκα 

Νομίζω ναι… θα συμφωνήσετε μαζί μου. Θα σας έχει τύχει σίγουρα και εσάς κατ’ ιδίαν αλλά και σε μεγαλύτερες συναθροίσεις. Και τί κάνουμε αγαπητοί μου τότε; Όταν δηλαδή με τα λεγόμενά τους κάποιοι μας προσβάλουν, υποτιμούν την νοημοσύνη μας και έχουν και την απαίτηση να μην τους αμφισβητήσουμε κιόλας; Κάποιοι νομίζω σιωπούν ή απομακρύνονται γιατί εύκολο είναι να τα βάλεις με τους καβαλημένους;

Ξεκινώ να το ξεκαθαρίσω εντός της σήμερον. Στον ευλογημένο τόπο μας, το φετεινό καλοκαιράκι, που ομολογουμένως ήτο αρκετά θερμό, πραγματοποιήθηκε πληθώρα εκδηλώσεων για να χαρεί ο κόσμος, να τηρηθούν οι παραδόσεις και να αποδοθούν οι ανάλογες τιμές.

Σε μία από αυτές, τί άκουσαν τα αυτιά μου; Ένας εκ των συντελεστών είπε σε κάποια στιγμή μπροστά στο κοινό που παρακολουθούσε: «Όταν μου προτάθηκε να συμμετέχω σε αυτή την εκδήλωση ομολογώ πως δεν είχα μεγάλες προσδοκίες…».

Παρακαλώ; Τί είπατε; Λυπηρόν! Αυτό έχω να απαντήσω. Ο εν λόγω, στη συνέχεια και μετά από την αρχική πατάτα που πέταξε, πρόσθεσε κάτι καλούτσικο του τύπου «έπεσα έξω» σε πιο σοβαρά ελληνικά… δεν θυμάμαι ακριβώς γιατί συγχίστηκα.  

Πήγες να το σώσεις, αλλά δεν σώζεται παλικάρι. Δεν ξέρω πόσοι το κατάλαβαν αλλά και να το κατάλαβαν τί μπορούσαν να κάνουν; Πέρασαν τα χρόνια που γιουχάρανε τον ομιλούντα αν κάτι δεν τους άρεσε. Τώρα ζούμε στην εποχή «comme il faut»,  όπως πρέπει δηλαδή. Εγώ το ονομάζω «κάθομαι σε ακούω και δεν διαμαρτύρομαι»… Κοιτάχτηκα με μια φίλη την ώρα που ειπώθηκε…

 «Δεν μου άρεσε καθόλου αυτό που είπε», της είπα.

«Είναι γνωστό ότι δεν μας έχει σε καμία υπόληψη», μου απάντησε.

 Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει, αδέρφια. Είμαστε χαΪβάνια και για να μην παρεξηγηθείτε βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Τουλάχιστον, σε μία προσωπική ένδειξη διαμαρτυρίας, τον αγνόησα στο τέλος και συνεχάρην τους υπόλοιπους συντελεστές που είχαν κάνει μία αξιόλογη προσπάθεια.

 Εμείς, καλώς ή κακώς, σας έχουμε τοποθετήσει σε ένα θρόνο και σας σεβόμαστε ως πιστοί αυλικοί. Και ερωτώ…γιατί αγαπητέ δεν μείνατε πιστός στο κείμενο που έπρεπε να διαβάσετε;  Ήταν απαραίτητο να εκφέρετε γνώμη η οποία κιόλας μας προσβάλει και μας υποτιμά; Και ξέρετε δεν ήταν ολίσθημα της γλώσσας σας. Ήταν μαρουλόφυλλο ξεγυρισμένο όπως λέει η Τζένη, όχι εγώ, η Καρέζη. Ήταν αυτό που έχετε μέσα σας, αλλά δεν μπορείτε να το κρύψετε γιατί «αυτός που υποτιμά έχει ως σκοπό να αποδείξει στους άλλους και στον ίδιο του τον εαυτό ότι υπερτερεί αντιληπτικά και γνωστικά». Δεν το λέω εγώ, το λένε κάποιοι σοφότεροι από μένα και από εσάς.

Αυτά είχα να πω ως συνέχεια της μικρής και ασήμαντης προσωπικής μου διαμαρτυρίας. Ό,τι είπαμε νερό και αλάτι που λέει και ο σοφός λαός και αν το επιθυμείτε σας κερνάμε και έναν αρχαίο Κυκεώνα[1] για να φιλιώσουμε. Αν πάλι δεν καταδέχεστε, δεν πειράζει. Ας τραβήξει ο καθείς τον δρόμο του!!! Ίσως να είναι και καλύτερα.  

 

---

[1] Ποτό των αρχαίων Ελλήνων παρασκευασμένο από κριθάρι, νερό και δυόσμο που έπιναν οι αγρότες και ως γνωστόν απέφευγαν οι αριστοκράτες.