Γράφει η Καίτη Μπούνταλη-Παυλίδη
Στη Σαλαμίνα, στην Κοινότητα Αιαντείου, υπάρχει μια γέρικη, πολύ μεγάλη ελιά, γνωστή ως «Ελιά της Όρσας» ηλικίας 2.500 χρόνων. Όλοι ξέρουμε αυτό το μνημείο της φύσης αλλά την τραγική ιστορία αυτής της κοπελιάς της ΌΡΣΑΣ λίγοι την γνωρίζουν!!!.
Η Όρσα ήταν μια κοπέλα που έζησε τον 17ο αιώνα και είχε ως μοναδική προίκα τη συγκεκριμένη ελιά. Η ιστορία διαδραματίζετε στο παλαιό βυζαντινό εκκλησάκι του Αι Δημήτρη στο Σατερλί. Εκεί υπήρχε τρεχούμενο νερό και η Όρσα γέμιζε με νερό τα κανάτια της και έπλενε τα ρούχα της.
Τέσσερεις οικογένειες όλες κι όλες ζούσαν εκεί δουλεύοντας στα χωράφια, στον ελαιώνα, στα πεύκα με τα γιδοπρόβατα τους, τα μελίσσια τους και τα άλογά τους. Πολλά παιδιά η κάθε οικογένεια(7-8) μα σαν τον Μιχάλη κανένας!!! Καμάρι των γονιών του, τούδωσε η τύχη και παντρεύτηκε μία κόρη ψαρά 16 χρονών γυναίκα ,μέλισσα στην αξιοσύνη και νεράιδα στην ομορφιά την Όρσα!!!
Η Όρσα δεν ήθελε να τον παντρευτεί, δεν ήθελε να φύγει από το μεγάλο χωριό την Κούλουρη και να μείνει 3 ώρες μακριά σε αυτόν τον έρημο τόπο. Ωστόσο η γνώμη της δεν είχε καμιά σημασία τότε, τα θηλυκά δεν είχαν γνώμη, το συνοικέσιο έκλεισε, ο γάμος έγινε στον Αι Δημήτρη και άφησε άφωνους όλους η ομορφιά και η χάρη και των δύο. Ο Μιχάλης με την άσπρη φουστανέλλα του και η Όρσα με την χρυσοκέντητη κουλουριώτικη φορεσιά. Ο Αυγερινός και η Πούλια!!
Τα πεθερικά της Όρσας δεν την συμπαθούσαν γιατί ήταν φτωχιά και άπροικη. Ο ψαράς πατέρας της δεν είχε τίποτα να της δώσει ,ούτε καν ένα κτήμα. Η νουνά της μονάχα( μία άτεκνη καλόψυχη γυναίκα)της χάρισε μια εξάκορμη ελιά που ζεί μέχρι σήμερα κοντά στο χωριό Μούλκι και την ξέρουμε όλοι ως «η ελιά της Όρσας». Δεν ήθελαν λοιπόν αυτόν τον γάμο αλλά υποχώρησαν με κρύα καρδιά γιατί ο Μιχάλης αγαπούσε παράφορα την Όρσα!!
Μετά από 2 μήνες έπρεπε ο Μιχάλης να φύγει μαζί με άλλους άντρες της περιοχής για θερισμό στην θήβα. Μετά από 4 εβδομάδες που η Όρσα ήταν μόνη της στο Σατερλί ήρθαν 4 Τούρκοι για κυνήγι. Ο ένας από αυτούς χτύπησε ελαφρά το πόδι του και απομακρύνθηκε από τους άλλους 3 για να πάει να ξαποστάσει και να πιει νερό στο πηγάδι του Αι Δημήτρη.
Η μοίρα ,η τύχη, το κισμέτ ήθελε να συναντηθούν η Όρσα που έπλενε στην ξύλινη σκάφη τα ρούχα της δίπλα στο πηγάδι με τον όμορφο Τούρκο. Η Όρσα ανησύχησε και φοβήθηκε αλλά ο Τούρκος συγκλονίστηκε από την ομορφιά της. Της ζήτησε να του δώσει λίγο νερό και να του περιποιηθεί το πόδι γιατί πονούσε και αυτή ανταποκρίθηκε σαν να ήταν ο αφέντης της!!! Συγχρόνως την ρωτούσε για την ζωή της και εκείνη του είπε τα πάντα σαν να τον ήξερε χρόνια!!
Με τα πολλά ο Τούρκος την έπεισε να τον ακολουθήσει λέγοντάς της ότι η ομορφιά αυτή θα πρέπει να ζει σαν βασίλισσα και όχι σαν σκλάβα όπως την είχαν τα πεθερικά της. Της έταξε πως μαζί του θα έχει ότι ζητά η ψυχή της και δεν θα το μετανιώσει ποτέ. Η άσχημη ζωή που ζούσε η Όρσα και τα γλυκά και όμορφα λόγια του Τούρκου έκαναν πολύ εύκολη την απόφασή της να αλλάξει την ζωή της!!
Ο Μιχάλης γύρισε από την Θήβα και άρχισε να ψάχνει την Όρσα τρελαμένος από την αγάπη που της είχε. Κάποια στιγμή κατάφερε να την βρει και η απελπισία του την έπεισε να τον ακολουθήσει!! Διέσχισαν βουνά και λαγκάδια και κάποια στιγμή ο Τούρκος που έψαχνε και αυτός να τους βρει κατάφερε να τους πλησιάσει. Το ζευγάρι ανέβηκε ψηλά σε ένα πεύκο να κρυφτεί. Ο Τούρκος τους έχασε και κάθισε κάτω από το πεύκο κουρασμένος και απελπισμένος που έχασε την αγάπη της ζωής του. Άρχισε λοιπόν να κλαίει και μέσα από τους λυγμούς του είπε χίλια γλυκόλογα για την Όρσα. Η Όρσα λύγισε γιατί και εκείνη τον αγαπούσε και του πέταξε ένα κουκουνάρι για την δει. Ο Μιχάλης ένοιωσε να χάνει την γη κάτω από τα πόδια του!!!
Και εδώ ξεκινά το τραγικό της ιστορίας!!! Τούρκος και Έλληνας άρχισαν να σφάζονται στην ποδιά της Όρσας. Ο Μιχάλης κατάφερε και σκότωσε τον Τούρκο, αλλά την άπιστη ‘Όρσα όσο και να την αγαπούσε δεν μπόρεσε να την συγχωρήσει ,ακόμα αντηχούσαν στα αυτιά του τα λόγια που του είπε ότι δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει πια γιατί αγαπούσε με πάθος τον Τούρκο. Σηκώνει λοιπόν το γιαταγάνι και φωνάζοντας της τούρκα, ξεπορνεμένη σκύλα, της παίρνει το κεφάλι!!!
Συνέχισε λοιπόν σαν χαμένος προς το χωριό κοντά στη Δαμάστα κρατώντας από τις κοτσίδες το κεφάλι της Όρσας στην πλάτη του!!! Κάποιοι μοναχοί αντίκρισαν τον Μιχάλη και το φρικτό θέαμα. Έθαψαν το κεφάλι της Όρσας πλάι στο μοναστήρι και φυγάδεψαν τον Μιχάλη. Αργότερα τον έστειλα στην Κούλουρη ασφαλή σε πολύ χάλια ψυχολογική κατάσταση. Δύο λέξεις μόνο μπορούσε να αρθρώσει και τις έλεγε συνέχεια «κλέφτη τούρκο, Όρσα Κούλουρη» Τέσσερεις μήνες αργότερα χειμώνας πια τον βρήκαν ένα πρωί στην πόρτα του Αι Δημήτρη ξεπαγιασμένο. Μετά από 2-3 μέρες με βαριά πνευμονία πήρε το γιαταγάνι του και σφάχτηκε φωνάζοντας το όνομα ΟΡΣΑ….
Πηγή: Νίκος Σαλτάρης
(ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΘΡΥΛΟΙ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου