Ένας άγονος ‘’αγώνας’’ κατα του ντοπαρίσματος ...

Γράφει ο: Μάριος Θεοχάρης

Ο αθλητισμός είναι ένα από τα σημαντικότερα αγαθά του σύγχρονου ανθρώπου. 

Πολλοί όμως, δεν το εκλαμβάνουν με αυτό τον τρόπο και προσπαθούν με κάθε αθέμιτο τρόπο να διαστρεβλώσουν τον ορισμό του. 

Κατά καιρούς ακούγονται διάφορα τραγελαφικά, όπως στημένοι αγώνες ποδοσφαίρου με απώτερο στόχο το παράνομο χρήμα, πολλοί αθλητές ωστόσο με το πέρας των χρόνων κάνουν χρήση αναβολικών ουσιών με μόνο τους στόχο την ανταγωνιστικότητα.

 

Αυτή η ανταγωνιστικότητα όμως αντί να προέρχεται από κοπιαστική δουλειά, προετοιμασία και στερήσεις των αθλητών, προέρχεται από την ικανότητα του κάθε αθλητή στην κατανάλωση αναβολικών ουσιών. Ή αλλιώς όπως είναι ευρέως διαδεδομένο αυτό το γεγονός, αναφέρεται ως «ντοπάρισμα».  

  Πιο αναλυτικά, η ουσία αυτή σύμφωνα με τον παγκόσμιο όμιλο αντιντόπινγκ, χαρακτηρίζεται ως η παρουσία μιας απαγορευμένης ουσίας ή των μεταβολιτών της σε βιολογικά δείγματα ενός αθλητή ή ζώου και η χρήση ή προσπάθεια για χρήση μιας απαγορευμένης ουσίας ή μιας απαγορευμένης μεθόδου με απώτερο σκοπό την αύξηση της αγωνιστικής απόδοσης. Οι χρήσεις των διαφόρων ουσιών ποικίλλουν και συνίστανται σε αύξηση της αγωνιστικής απόδοσης, μείωση της αγωνίας, αύξηση της μυϊκής μάζας, μείωση του σωματικού βάρους και συγκάλυψη χρήσης άλλων ουσιών.

  Ως προς την εξέλιξη αυτής της «μόδας», από το 1972 τόσο ο ορισμός, όσο και η αντιμετώπιση των αναβολικών μεταβάλλονται διαρκώς, ακολουθώντας τις επιστημονικές εξελίξεις στους χώρους της χημείας, της φαρμακευτικής και της βιολογίας και τη συνακόλουθη παρασκευή νέων βοηθημάτων. Η πρώτη σημαντική εξέλιξη που συνέδεσε τις ανακαλύψεις αυτών των επιστημονικών κλάδων με τον αθλητισμό ανάγεται στη δεκαετία του 1930, όταν τα στεροειδή αναβολικά έκαναν την εμφάνισή τους ως φάρμακα. Η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση εμφανίστηκε το 1865 στην κολύμβηση κατά τον αγώνα στο κανάλι του Άμστερνταμ. Συγκεκριμένα, περιγράφηκε η πρόσληψη μιας ανώνυμης ουσίας που βελτιώνει την απόδοση.

    Κλείνοντας, είναι γόνιμο να τονιστεί ότι ο αθλητισμός, όπως προαναφέρεται, είναι ένα από τα σημαντικότερα αγαθά. Πρέπει κανείς, και ιδιαίτερα ένας αθλητής, να μπορεί να το διακρίνει αυτό και επιτέλους να δοθεί ένα τέλος σε αυτό το κακώς κείμενο.