Κάθε άνθρωπος, όσο φως και να έχει πάνω του,
πάντα θα ακολουθείται από μία σκιά πίσω του. Ο Πλάτωνας παρομοίαζε το φως (του
ηλίου) με την πιο ισχυρή μορφή γνώσης και τις σκιές (που προέρχονταν από το φως
της φωτιάς) με το ψέμα και την παραπληροφόρηση.
Αν το πάμε ένα βήμα παρακάτω
όμως μήπως οι σκιές μας τελικά είναι ένα μέρος του εαυτού μας; Μήπως πίσω από
αυτές κρύβεται ο χαρακτήρας μας προτού δει το φως του ήλιου; Και τελικά το
βλέπει το φως του ήλιου;
Ας γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος. Την τελευταία
περίοδο ένας νέος ιός χτύπησε την πόλη Ουχάν της Κίνας και εξαπλώθηκε ταχύτατα
σε όλη την χώρα. Νομίζω είναι περιττό να μπω σε λεπτομέρειες περί του ιού,
καθώς αυτές τις μέρες το Ίντερνετ είναι γεμάτο από άρθρα σχετικά με τον
Κορωναϊό (Coronavirus), αλλά σίγουρα
είναι αξιοσημείωτο πως αυτή ήταν η πρώτη σοβαρή αντιμετώπιση του
υπόλοιπου παγκόσμιου πληθυσμού.
Η επόμενη σοβαρή αντιμετώπιση ήταν η στροφή
στον εαυτό μας, η κυκλοφορία με μάσκες , η καραντίνα μετά τον βήχα και φυσικά η
αποφυγή κάθε σχισομάτη σε ακτίνα 6 μέτρων (εκτός και αν τον βάλουν και εκείνον σε
καραντίνα) . Και βεβαίως αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα αλλά τροφή για σκέψη.
Βρισκόμαστε σε έναν αιώνα που διαβάζεις παντού για προοδευτικότητα, εξέλιξη,
εξαφάνιση στερεοτύπων , ισότητα, εξάλειψη της βίας και φυσικά ανθρωπισμό.
Γιατί
να κοιμούνται άνθρωποι στον δρόμο και γιατί οι μαύροι να τρώνε ξύλο; Και μόλις
κάτι χτυπήσει την πόρτα μας δεν απαντάμε γιατί μπορεί να μας βλάψει.
Περισσότερες γελοίες δημοσιεύσεις βλέπω για τον ιό παρά σοβαρές. Που είναι ο
ανθρωπισμός εδώ; Και δεν εννοώ να πάμε στην Κίνα και να βρούμε την λύση του
προβλήματος αλλά να προσπαθήσουμε να προσφέρουμε κάτι. Γενικά, όχι μόνο σε αυτό
το παράδειγμα. Πως γίνεται να φωνάζεις αλλά όταν κάποιος σου φωνάξει να είσαι
κουφός; Μήπως τελικά είμαστε ακόμα πίσω από τις σκιές μας; Μήπως μας ενδιαφέρει
το «φαίνεσθαι» και όχι το «είναι»;
Η έξαρση αυτού του ιού και η αντιμετώπιση
του μέχρι στιγμής μου έδωσε να καταλάβω πως τελικά οι άνθρωποι προσπαθούν να
φαίνονται. Αλλά η ουσία βρίσκεται στο είναι. Είναι ωραίο να φαίνεσαι σαν ήλιος
αλλά δεν έχει σημασία αν στο σκοτάδι χάνεσαι. Τελικά βρισκόμαστε ακόμα πίσω από
τις σκιές μας. Βρισκόμαστε ακόμα πίσω από κάθε δεδομένο που υπήρχε μέσα σε
αυτές και δεν μπορούμε να το παραδεχτούμε. Όλα αυτά που υπερασπιζόμαστε εξάγουν
τον φως του πολιτισμού αλλά σίγουρα είμαστε έτοιμοι για αυτά; Ας βρούμε την
απάντηση όταν βρούμε το είναι μας. Ας αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε πραγματικά τι
μπορούμε να στηρίξουμε σαν προσωπικότητες, ο καθένας χωριστά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου