ΣΦΗΝΑΚΙΑ

Γράφει ο Χρήστος Θεοχάρης

·        «Το κίνημα της πατάτας». Δραστηριοποιούνται και οι δήμοι προς αυτήν την κατεύθυνση, μιας και αντιλαμβάνονται πλέον την καταστροφή που έχει επέλθει στον κοινωνικό ιστό και την οικονομική εξαθλίωση της μέσης ελληνικής οικογένειας και προσπαθούν να βοηθήσουν και να πράξουν- τι άλλο;- αυτό που επιβάλλεται και θα έπρεπε να γινόταν εδώ και πολλά χρόνια. Ο δήμος θα έπρεπε να είναι ο προστάτης των συμφερόντων των δημοτών και όχι η βιομηχανία του ρουσφετιού. Έστω την ύστατη στιγμή, κάποιοι δήμοι το κατάλαβαν και προσπαθούν. Ο δικός μας ο δήμος τι κάνει; Έχει αντιληφθεί την κατάσταση; Ωραία τα πανηγύρια, οι χοροί, τα καρναβάλια και όλα τα σχετικά. Αυτήν την εποχή όμως εκείνο που προέχει δεν είναι οι τέτοιου είδους εκδηλώσεις αλλά οι συντονισμένες προσπάθειες για να σωθούν η τοπική κοινωνία, το τοπικό εμπόριο και οι επιχειρήσεις του νησιού.

·        Δυο δήμαρχοι της Ιταλίας, λέει, έδωσαν το μισθό τους υπέρ της Ελλάδας, ήρθαν μάλιστα στη χώρα μας και σε ειδική εκδήλωση τιμήθηκαν γι΄ αυτήν τους την κίνηση. Και γεννάται το ερώτημα: Οι Ιταλοί δήμαρχοι έκαναν μία συμβολική κίνηση. Πόσοι Έλληνες δήμαρχοι έδωσαν έστω έναν μισθό τους (για την ακρίβεια μηνιαία αποζημίωσή τους) για τη σωτηρία της χώρας; Πόσοι βολευτές; Πόσοι γενικοί γραμματείς και φαρισαίοι; Πόσοι παχυλά αμειβόμενοι διοικητές, πρόεδροι, διευθυντάδες και το κακό συναπάντημα που, αν έδιναν έναν μισθό, δεν θα πάθαιναν απολύτως τίποτα; Τι είπατε; Κανένας;

·        Γούβες, γούβες, γούβες, χιλιάδες μικρές και μεγάλες γούβες, πρωτοφανές για τη Σαλαμίνα. Δεν υπάρχει μικρός ή μεγάλος δρόμος του νησιού, από τα Κανάκια μέχρι το Μπατσί κι από τα Παλούκια μέχρι τη Φανερωμένη, που να μην έχει εκατοντάδες μικρές και μεγάλες παγίδες για τα οχήματα. Και η δημοτική αρχή τι κάνει άραγε; Οι υπεύθυνοι τι κάνουν; Οι κρίνοντες μονομερώς μόνο για τα κακά των προηγούμενων δημοτικών αρχών και της σημερινής αντιπολίτευσης τι κάνουν; Έχουν στραβωθεί τελείως; Ρε δε ντρεπόμαστε!

·        Α, να μην ξεχάσω κύριε αντιδήμαρχε της καθαριότητας. Η χωματερή πίσω από το Κλειστό «Νίκος Γραμματικός» μέχρι πότε θα υπάρχει;

·        Ρουφιανιά και κουτσομπολιό, το προσφιλές μας άθλημα. Και το τσατσιλίκι επίσης και το γλύψιμο, δεν μπορείς να πεις, μέσα στην ημερήσια διάταξη της καθημερινότητάς μας. «Εισβολή σε σπίτι πρώην δημάρχου από την οικονομική αστυνομία» αναδημοσίευσε γνωστό – άγνωστο μπλοκάκι βιομηχανίας λάσπης και πουστιάς. Από πού το αναδημοσίευσε; Από το σάιτ του φίλου μου του Βασίλη, που όλοι οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν τις αγαστές του σχέσεις με τοπικούς παράγοντες του νησιού. Γιατί και πώς άραγε ούτε ένας τοπικός κουκουλοφόρος δεν πήρε είδηση την «εισβολή»; Έστω μια τοπική εφημερίδα; Και την ανακάλυψε ο μέγας δημοσιογράφος φίλος μου Βασίλης;

·        Μια ερώτηση προς τον Εμπορικό Σύλλογο του νησιού: Αγαπητοί μου φίλοι, για την επαναδιαπραγμάτευση των ενοικίων, για τη λαϊκή αγορά (ο Θεός να την κάνει ‘λαϊκή’), που βγάζει εκατομμύρια ευρώ το χρόνο από το νησί – που χάνει η τοπική αγορά και η τοπική κοινωνία – πουλώντας μάλιστα ακριβότερα από τα τοπικά καταστήματα, τι ενέργειες έχετε κάνει; Τι κινητοποιήσεις; Τι ενημέρωση; Μήπως θα έπρεπε να το σκεφτείτε πολύ σοβαρά, φίλοι μου;

·        Σχολική βία, ένα φαινόμενο που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Στη Σαλαμίνα του ντιριντάχτα, ως συνήθως, οι αρμόδιοι φορείς και ιδιαιτέρως οι άμεσα εμπλεκόμενοι, γονείς και καθηγητές, σφυρίζουν αδιάφορα. Ως πότε; Δε μας αφορά;