ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ: Η χαριστική βολή στον Γιώργο

Κοτζαμπάσηδες και νταβατζήδες «πυροβόλησαν» στο παρά πέντε της αποκάλυψης των τραπεζικών λογαριασμών τους στην Ελβετία.
Η ιστορία είναι διδακτική. Πριν από περίπου ένα μήνα, στο Βερολίνο, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών, γυρίζοντας το βλέμμα του προς τον αντίστοιχο πρόεδρο του ελληνικού ΣΕΒ, είπε αυτό που έχουν στο μυαλό τους οι περισσότεροι Έλληνες. Διερωτήθηκε για τον βαθμό πατριωτισμού των επιχειρηματιών στην Ελλάδα, όταν, αντί να επενδύουν στη χώρα τους και στη χειρότερη περίπτωση να διατηρούν τα χρήματά τους σε ελληνικές τράπεζες, αυτοί εξάγουν τα κεφάλαιά τους σε τραπεζικούς λογαριασμούς του εξωτερικού. Οι παρόντες Έλληνες επιχειρηματίες έκαναν πως δεν άκουσαν.

Εδώ και περίπου δέκα ημέρες, έγινε γνωστό πως η Ελλάδα και η Ελβετία βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της διακρατικής συμφωνίας, η οποία προβλέπει την άρση του τραπεζικού απορρήτου, προκειμένου να φορολογηθούν τα κεφάλαια που έχουν κατατεθεί στις ελβετικές τράπεζες από Έλληνες ιδιώτες. Η Ελλάδα δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να μιμηθεί το παράδειγμα των Η.Π.Α. και της Γερμανίας. Με αυτόν τον τρόπο, οι κυβερνήσεις των δύο χωρών κατάφεραν να εντοπίσουν τους λογαριασμούς των πολιτών τους, ώστε και να φορολογηθούν αλλά και σε ένα μεγάλο ποσοστό να επαναπατριστούν.

Γιατί, όμως, τα λέμε όλα αυτά. Ένα παλιό αγωνιστικό τραγούδι αρχίζει με τον στίχο «Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά…». Πολλά χρόνια μετά, φαίνεται πως το τραγούδι αυτό είναι εξαιρετικά επίκαιρο.

Η zougla.gr είναι σε θέση να γνωρίζει πως το τελευταίο διάστημα, τις τελευταίες εβδομάδες για την ακρίβεια, πριν και μετά τη δημοσιοποίηση της επερχόμενης συμφωνίας Ελλάδος - Ελβετίας, πολλοί γνωστοί επιχειρηματίες, οι οποίοι δημόσια κραδαίνουν τη σπάθη του πατριωτισμού, ανέξοδα βέβαια, εξήγαγαν στο εξωτερικό τα χρήματά τους με ρυθμό 150 εκατ. ευρώ την εβδομάδα. Συγκεκριμένος επιχειρηματίας, πασίγνωστος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με πολυσχιδή επιχειρηματική δραστηριότητα, έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει και να διαμορφώνει καταστάσεις.

Πολύ πρόσφατα, δύο από αυτούς τους επιχειρηματίες, με δραστηριότητες από τα καράβια έως τις εκδόσεις και από τον τραπεζικό τομέα έως τη… διύλιση του καπιταλιστικού κώνωπα, συναντήθηκαν. Στο μενού συμπεριλαμβάνονταν η ανάλυση περί της πολιτικής συγκυρίας, ο εντοπισμός του «εχθρικού στόχου» και στη συνέχεια ο εκμηδενισμός του. Με λίγα λόγια ,οι δύο αυτοί επιχειρηματίες συναποφάσισαν τον πολιτικό θάνατο εκείνου ο οποίος τόλμησε να απειλήσει το απυρόβλητο των τραπεζικών καταθέσεών τους.

Οι δύο αυτοί επιχειρηματίες, όπως επισημάνθηκε, διαθέτουν τη δυνατότητα άσκησης επιρροής στην κοινή γνώμη και άρα στα πολιτικά υποσυστήματα. Μετά τη συνάντηση, δρομολογήθηκε η διαδικασία «αποκαθήλωσης».

Πριν από μία εβδομάδα, ακόμη και οι αναλυτές σε διατεταγμένη υπηρεσία αναγκάστηκαν να ομολογήσουν πώς άρχισε δειλά δειλά ο πόλεμος μεταξύ Πολιτικής και Τραπεζιτών. Δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς, αφού στον πυρήνα των αποφάσεων της 26ης-27ης Οκτωβρίου εμπεριέχεται η κήρυξη αυτού του πολέμου. Με διακριτικότητα πάντα και με κομψή ορολογία, το Βερολίνο επί της ουσίας αποφάσισε να προχωρήσει στις πρώτες αψιμαχίες σε επίπεδο εμπροσθοφυλακής. Στην επόμενη φάση, η επίθεση θα αφορά στη φορολογία των χρηματιστηριακών συναλλαγών.

Ο πόλεμος αυτός στην Ελλάδα αναμένεται να διεξαχθεί σε ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες, αφού η αντιπαλότητα ενισχύεται και από το «κούρεμα» της αξίας των ελληνικών ομολόγων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Άλλωστε, οι Έλληνες τραπεζίτες κατ’ έθιμον κατάφερναν με μία ελάχιστη μετοχική συμμετοχή να απολαμβάνουν τους πλήρους ελέγχους των τραπεζικών ιδρυμάτων, ελέω διαπλοκής.

Οι δύο συνδαιτυμόνες έλαβαν τις αποφάσεις τους. Η κοινή γνώμη δεν εντόπισε αμέσως την αλλαγή. Το Μαξίμου, όμως, την αντελήφθη αμέσως. Οι καταγγελίες του πρωθυπουργού στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου ήταν αόριστες μεν, ακριβείς δε. Οι αναφορές σε «κανάλια που χρηματοδοτούνται από τράπεζες χωρίς να πληρούν τα κριτήρια» δεν ήταν απλώς προειδοποιητικές βολές. Οι δύο επιχειρηματίες εκ των πραγμάτων και εκ των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους αντιπροσωπεύουν όλη την γκάμα των συμφερόντων που θίγονται άμεσα από τη νέα πραγματικότητα σε περίοδο πολυεπίπεδης κρίσης.

Για του μυημένους, ωστόσο, η αλλαγή ήταν εντυπωσιακά ανιχνεύσιμη από τις πρώτες μάλιστα κουβέντες των εκπροσώπων των δύο επιχειρηματιών στον γυάλινο κόσμο του πολιτικού θεάματος. Άναρθρες πολεμικές κραυγές, γυάλινα βλέμματα, ιαχές και στο τέλος... κατάρες, με την ευχή να καταπέσει στο πυρ το εξώτερον ο εχθρός.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, η κατάσταση εξελίχθηκε σε παραληρηματική, εν όψει της ψηφοφορίας για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης. Διαπιστώθηκε ταύτιση ακόμη και στους τίτλους των πρωτοσέλιδων. Στην πολιτική, κυρίως δε την πολιτική που ασκεί ο θεσμικός υπόκοσμος αυτής της χώρας, αυτή η ταύτιση αποκαλείται... συντονισμός ενεργειών.

Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό το εάν ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών γνώριζε λεπτομέρειες από την εξυφαινόμενη ίντριγκα, όταν αναρωτιόταν για τον βαθμό πατριωτισμού της ελίτ των Ελλήνων επιχειρηματιών. Το μόνον σίγουρο είναι πως με τις τελευταίες εξελίξεις θα αναρωτιέται για το πώς κατάφεραν εν μία νυκτί δύο επιχειρηματίες με προφανή αντιπαλότητα να δρομολογήσουν μία τόσο περίπλοκη εκστρατεία, υψώνοντας μάλιστα μία αποτελεσματική… αντένα εκπομπής... μεγάλης εμβέλειας.