Αγαπητοί φίλοι,
Σε απάντηση κάποιων ανωνύμων σχολίων σε διάφορα blogs και με μοναδικό σκοπό την επιστημονική αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας σχετικά με την συμμετοχή ή μη Κρητών πολεμιστών στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας, παρακαλούμε σημειώστε τα εξής:
Από όλους τους ιστορικούς θεωρείται σίγουρο το ότι οι κρητικές πόλεις κατά την διάρκεια των Μηδικών Πολέμων τήρησαν αυστηρή ουδετερότητα (1). Οι λόγοι για την ουδετερότητα αυτή ήταν δύο: Ο Ηρόδοτος (VII, 169) αναφέρει ότι οι Έλληνες πριν το Συνέδριο του Ισθμού (481 π.Χ.) έστειλαν πρέσβεις στην Κρήτη καλώντας τις Κρητικές Πόλεις να βοηθήσουν στον κοινό αγώνα κατά των Περσών. Οι κρητικές Πόλεις πριν απαντήσουν έστειλαν Θεωρούς στο Μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός της Πυθίας υπενθύμιζε στους Κρήτες τα παθήματά τους από την συμμετοχή τους στον Τρωικό πόλεμο και τους αποθάρρυνε έτσι να βοηθήσουν οργανωμένα τους άλλους Έλληνες: «Κρήτες μεν δη η Πυθίη υπομνήσασα ταύτα έσχε βουλομένους τιμωρέειν τοίσι Έλλησι». Ωστόσο οι νεότεροι Ιστορικοί αποδίδουν την επιφυλακτική στάση των Κρητών στην γεωγραφική θέση της Κρήτης στην μεγάλη απόσταση για τα μέσα της εποχής από τις άλλες Ελληνικές πόλεις λόγοι οι οποίοι ενίσχυαν τις απόψεις για πιθανή άμεση Περσική εισβολή στο νησί (2).
Όμως η οργανωμένη «επίσημη» βοήθεια των Κρητικών πόλεων έδωσε τεκμηριωμένα την θέση της στην σοβαρή και ουσιαστική βοήθεια με την αποστολή σώματος τοξοτών στην Σαλαμίνα. Πριν προχωρήσουμε στην τεκμηρίωση με αναφορά στις αρχαίες πηγές πρέπει να σημειώσουμε την έλλειψη και πάντως την αδυναμία ευρείας χρήσης τέτοιου όπλου(3) από τους υπόλοιπους Ελληνικούς Στρατούς της κλασσικής εποχής πλην των Κρητών (4).
Η άμεση, σαφής και καθαρή αναφορά των αρχαίων πηγών για την αποστολή τέτοιου σώματος Κρητών τοξοτών για κάλυψη του κενού αυτού στο οπλικό σύνολο του συνασπισμένου Ελληνικού Στρατού και Στόλου, έρχεται από τον ιστορικό Κτησία τον Κνίδιο «…Βουλή δε Θεμιστοκλέους Αθηναίου και Αριστείδου τοξόται μεν από Κρήτης προσκαλούνται και παραγίνονται…»(5) Μπορούμε εύκολα, χωρίς κίνδυνο επιστημονικής πλάνης να υποθέσουμε ότι οι τοξότες έφθασαν στην Σαλαμίνα με Αθηναϊκά πλοία, κάτι που υποστηρίζουν νεότεροι Έλληνες Ιστορικοί(6) και μάλιστα με έξοδα του Αριστείδη και του Θεμιστοκλή. Βέβαια το «προσκαλούνται και παραγίνονται» του Κτησία κάνει τον αναγνώστη να σκεφτεί αβίαστα ότι οι Κρήτες έλαβαν την πρόσκληση των αδελφών τους και άσχετα με την απόφαση της κεντρικής εξουσίας, «παραγίνονται» οικεία βουλήσει και μέσοις εκεί που πολεμούν τα αδέλφια τους (7). Είναι προφανέστατα αυτοί για τους οποίους μιλά ο Πλούταρχος(8) αλλά και ο Αισχύλος(9) για την επίθεση (διάβαζε «σφαγή» των Περσών) στην Ψυττάλεια.
Μετά τα παραπάνω είναι νομίζω πέραν πάσης αμφιβολίας η συμμετοχή των Κρητών πολεμιστών στην Ναυμαχία που άλλαξε την ροή της Ιστορίας του Δυτικού (όπως τον ξέρουμε σήμερα) Κόσμου.
Αυτά για την αποκατάσταση της Επιστημονικής Ιστορικής αληθείας.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Γιάννης Π. Αρμενάκης
Διπλ. Ηλ/γος Μηχ/κός, Καθηγητής Μ.Ε.
Γενικός Γραμματέας Συλλόγου Κρητών Σαλαμίνας
Παραπομπές:
(1) Θεοχάρη Δετοράκη «Ιστορία της Κρήτης» Ηράκλειο 1990 σελ. 77
(2) ο.π. σελ. 77
(3) Ηρόδοτος VI, 112 «…ούτε Ίππου υπαρχούσης σφι ούτε τοξευμάτων…»(4) Α. Plachard “Revue des Etudes Grecques”Paris 1888, Τόμος 26, No117, σελ.151
(5) Κτησίας, Περσικά, στ.29-30. Βλέπε και «Overview of all fragments of the Persica and Indica» by Jona Lendering http://www.livius.org/ct-cz/ctesias/photius_persica2.html#%A729
(6) Κωνσταντίνου Ν. Ράδου «Η ναυμαχία της Σαλαμίνας» Εκδόσεις Ενάλιος σελ. 35 κ.ε. (Ο Κ Ράδος 1862-1931, ήταν καθηγητής Ναυτικής Ιστορίας στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και μετά την πραγματοποίηση του διδακτορικού του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης καθηγητής στην έδρα Γενικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών) .
(7) Για την ιστορία υπενθυμίζουμε ότι με τον ίδιο τρόπο, αξιωματικοί και αγωνιστές από την Κρήτη, παραιτούμενοι από τον Ελληνικό Στρατό για να μην προκαλέσουν την μήνι των Μεγάλων Δυνάμεων κατά του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους ή της ανεξάρτητης τότε Κρητικής Πολιτείας, έφυγαν στην Μακεδονία και πρωτοστάτησαν στον Μακεδονικό Αγώνα 1903-1908. Βλ. Θεοχάρη Δετοράκη «Ιστορία της Κρήτης» Ηράκλειο 1990 σελ. 457 κ.ε. .
(8) Πλουτάρχου Θεμιστοκλής 14
(9) Αισχύλου Πέρσες 461-462
Γιάννης Π. Αρμενάκης
Διπλ. Ηλ/γος Μηχ/κός, Καθηγητής Μ.Ε.
Γενικός Γραμματέας Συλλόγου Κρητών Σαλαμίνας
Παραπομπές:
(1) Θεοχάρη Δετοράκη «Ιστορία της Κρήτης» Ηράκλειο 1990 σελ. 77
(2) ο.π. σελ. 77
(3) Ηρόδοτος VI, 112 «…ούτε Ίππου υπαρχούσης σφι ούτε τοξευμάτων…»(4) Α. Plachard “Revue des Etudes Grecques”Paris 1888, Τόμος 26, No117, σελ.151
(5) Κτησίας, Περσικά, στ.29-30. Βλέπε και «Overview of all fragments of the Persica and Indica» by Jona Lendering http://www.livius.org/ct-cz/ctesias/photius_persica2.html#%A729
(6) Κωνσταντίνου Ν. Ράδου «Η ναυμαχία της Σαλαμίνας» Εκδόσεις Ενάλιος σελ. 35 κ.ε. (Ο Κ Ράδος 1862-1931, ήταν καθηγητής Ναυτικής Ιστορίας στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και μετά την πραγματοποίηση του διδακτορικού του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης καθηγητής στην έδρα Γενικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών) .
(7) Για την ιστορία υπενθυμίζουμε ότι με τον ίδιο τρόπο, αξιωματικοί και αγωνιστές από την Κρήτη, παραιτούμενοι από τον Ελληνικό Στρατό για να μην προκαλέσουν την μήνι των Μεγάλων Δυνάμεων κατά του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους ή της ανεξάρτητης τότε Κρητικής Πολιτείας, έφυγαν στην Μακεδονία και πρωτοστάτησαν στον Μακεδονικό Αγώνα 1903-1908. Βλ. Θεοχάρη Δετοράκη «Ιστορία της Κρήτης» Ηράκλειο 1990 σελ. 457 κ.ε. .
(8) Πλουτάρχου Θεμιστοκλής 14
(9) Αισχύλου Πέρσες 461-462
1 σχόλιο:
" Κρήτες αεί ψεύσται "
Κρητίζειν = Φέρομαι ως Κρης, ψεύδομαι, εξαπατώ, και την παροιμία «προς Κρήτα κρητίζειν» που λέγεται με την έννοια: εξαπατά κάποιος τον απατεώνα.
Δημοσίευση σχολίου