Το τέλος μιας εποχής έχει έλθει. Όλοι βιώνουμε μια κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά είναι και πολιτική, κοινωνική, ηθική. Την κοινωνία την διακατέχει ένα αίσθημα δυσπιστίας, αμηχανίας και φόβου. Οι πολίτες έχουν φτάσει στο σημείο να μην περιμένουν τίποτα το καλό από κανέναν και κυρίως από τους πολιτικούς.Αυτή τη χρονική στιγμή, που είναι καθοριστική, πρέπει η Τοπική Αυτοδιοίκηση να παίξει το ρόλο της. Δεν πρέπει να επιτρέψει να τη συμπαρασύρει το κύμα αμφισβήτησης και απαξίωσης που κυριαρχεί σήμερα για τους πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα, επιβάλλεται να χαράξει την δική της πορεία και να δώσει ελπίδα και προοπτική στην κοινωνία και στους πολίτες της.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση τα τελευταία χρόνια έχει τα χαρακτηριστικά κεντρικής εξουσίας με όλα τα κακώς κείμενα αυτής, όπως : πελατειακές σχέσεις, υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και τόσο άλλα που την καθιστούν πια στη συνείδηση των πολιτών μέρος του προβλήματος που βιώνουμε σήμερα. Είναι πεπεισμένοι ότι δεν μπορεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση να δει τις πραγματικές τους ανάγκες. Δεν είναι όμως έτσι. Η Αυτοδιοίκηση και μπορεί να δει τις ανάγκες και επιβάλλεται να δώσει λύσεις.
Από την τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση μπορεί να ξεκινήσουν αλλαγές που θα ανακουφίσουν τους πολίτες από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ξεπερνώντας τις οποιεσδήποτε κομματικές αγκυλώσεις, ενωτικά, με όραμα και σχέδιο, μπορεί να χαράξει πολιτικές, ώστε να ξεκινήσει μια βιώσιμη ανάπτυξη που θα δώσει ελπίδα, προοπτική στους νέους κυρίως ανθρώπους,
Αυτό μπορεί να γίνει διεκδικώντας πόρους και προγράμματα μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα διατεθούν προς κάθε περιοχή ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της και τις ανάγκες της.
Η οικονομική κρίση δημιουργεί πολλά κοινωνικά προβλήματα τα οποία χρήζουν αντιμετώπισης, εδώ η Αυτοδιοίκηση πρέπει να χαράξει μια αποτελεσματική κοινωνική πολιτική ώστε οι κοινωνικές υπηρεσίες να είναι αποτελεσματικές και οι πόροι που διατίθενται να είναι αξιοποιήσιμοι προς όφελος των πολιτών εκείνων που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
Ακόμη και στην πολιτική κρίση μπορεί να συμβάλλει η Τοπική Αυτοδιοίκηση για την έξοδο από αυτήν, εφαρμόζοντας τη διαφάνεια σε όλες τις ενέργειες της, τη συμμετοχή των πολιτών στις τοπικές υποθέσεις, την ισότητα και τη αμεροληψία μεταξύ των πολιτών, τις καθαρές εργασιακές σχέσεις στη διοίκηση, τη χρηστή διοίκηση, την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, την διατήρηση της πολιτικής της αυτονομίας.
Τέλος ο πολίτης έχει ανάγκη να ξαναβρεί την εμπιστοσύνη του στη Τοπική Αυτοδιοίκηση όπως ήταν παλιά κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν αυτή δώσει δείγματα ότι μπορεί να βοηθήσει να βγούμε από αυτή την κρίση, υλοποιώντας πολιτικές που θα δώσουν προοπτική και ελπίδα ότι τίποτε δεν έχει χαθεί και ότι πάλι μπορούμε να βλέπουμε το μέλλον με αισιόδοξη ματιά.
Αυτό το μοντέλο Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχει ανάγκη σήμερα και ο Σαλαμίνιος πολίτης, που να του δίνει όραμα και προοπτική και όχι ευκαιριακές φιέστες που, αν μη τι άλλο, προκαλούν με το κόστος τους (ακόμη κι αν καλύπτεται από χορηγίες), εν μέσω του καταιγισμού των φόρων που επιβάλλονται κι έχουν φέρει τον κόσμο σε απόγνωση . Καλό είναι το θέαμα αλλά ο κόσμος χρειάζεται και άρτο. Εκτός αν το θέαμα προσφέρεται μόνο για να δηλώνει την παρουσία αυτών που το διοργανώνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου