Η
εικαστικός Καίτη Χόρτη παρουσιάζει μια ιδιαίτερη έκθεση μεταλλοτεχνίας
από ποδήλατα στον κήπο του Black Duck Garden για όλο τον μήνα Μάιο
Μέλισσες , πεταλούδες, τζιτζίκια, ερωδιοί αλλά και χορεύτριες είναι κάποια από τα θέματα που πραγματεύεται η Καίτη Χόρτη με τη χρήση παλιών ποδηλάτων.
“H σύνθεση των έργων έχει βασιστεί στη μεταμόρφωση του ποδήλατου. Τα ποδήλατα αν και είναι μιας πρωτόλειας μορφής “εργαλεία”, είναι ολοκληρωμένα μηχανήματα που εμπεριέχουν την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλο τον κόσμο, το ίδιο που μπορεί να κάνει κι ένας ερωδιός, μια μέλισσα, ένα παρυδάτιο πουλί... Το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που έχει πολλές ζωές. Δεν μπορείς να το πετάξεις όταν πλέον θα έχει παλιώσει ως μεταφορικό μέσο. Πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία ακόμη...”
Μέλισσες , πεταλούδες, τζιτζίκια, ερωδιοί αλλά και χορεύτριες είναι κάποια από τα θέματα που πραγματεύεται η Καίτη Χόρτη με τη χρήση παλιών ποδηλάτων.
“H σύνθεση των έργων έχει βασιστεί στη μεταμόρφωση του ποδήλατου. Τα ποδήλατα αν και είναι μιας πρωτόλειας μορφής “εργαλεία”, είναι ολοκληρωμένα μηχανήματα που εμπεριέχουν την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλο τον κόσμο, το ίδιο που μπορεί να κάνει κι ένας ερωδιός, μια μέλισσα, ένα παρυδάτιο πουλί... Το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που έχει πολλές ζωές. Δεν μπορείς να το πετάξεις όταν πλέον θα έχει παλιώσει ως μεταφορικό μέσο. Πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία ακόμη...”
Καίτη Χόρτη,
εικαστικός
“Η ευρηματική καλλιτέχνιδα μας καλεί
σε μια ρομαντική ανακάλυψη της ευαίσθητης πρόσληψης της μικρο-ζωής, της
ενόργανης σιωπής των μικρών και ασήμαντων, που δεν φωνασκούν την ύπαρξή τους,
αλλά την ψελλίζουν στον καλλιτέχνη κι εκείνος διαμεσολαβεί σε μας για την
κατανόηση, την οικείωση με την ύπαρξή τους”.
Παρασκευή Κοψιδά Βρεττού, Διδάκτωρ Φιλολογίας -
Συγγραφέας
Δυο λόγια για τη δημιουργό:
H Καίτη Χόρτη ξεκίνησε το εικαστικό της “ταξίδι” το 2008 με δασκάλα την Ευδοκία Παπουλή. Ολοκλήρωσε τους κύκλους μαθημάτων των εργαστηρίων Περαντινού σε Αθήνα και Πάρο.
Δημοσιογράφος επί 35 χρόνια σε περιοδικά της Αθήνας, συγγραφέας και εκδότρια παιδικών βιβλίων (Οι Ιστορίες του Μπούμπη), κράτησε δυνατή τη σχέση της με την τέχνη και το περιβάλλον.
Παράλληλα, συμμετέχει σε περιβαλλοντικές οργανώσεις με ακτιβιστικές δράσεις.
Με το ποδήλατο άρχισε να ασχολείται το 2011 συγκεράζοντας τις δύο μεγάλες της αγάπες: ποδήλατο και γλυπτική.
H Καίτη Χόρτη ξεκίνησε το εικαστικό της “ταξίδι” το 2008 με δασκάλα την Ευδοκία Παπουλή. Ολοκλήρωσε τους κύκλους μαθημάτων των εργαστηρίων Περαντινού σε Αθήνα και Πάρο.
Δημοσιογράφος επί 35 χρόνια σε περιοδικά της Αθήνας, συγγραφέας και εκδότρια παιδικών βιβλίων (Οι Ιστορίες του Μπούμπη), κράτησε δυνατή τη σχέση της με την τέχνη και το περιβάλλον.
Παράλληλα, συμμετέχει σε περιβαλλοντικές οργανώσεις με ακτιβιστικές δράσεις.
Με το ποδήλατο άρχισε να ασχολείται το 2011 συγκεράζοντας τις δύο μεγάλες της αγάπες: ποδήλατο και γλυπτική.
Ορθοπεταλιά στην... τέχνη
Υπάρχει μια βασική αρχή στη Γλυπτική. Μαθαίνεις να κοιτάς το περίγραμμα των πραγμάτων. Από τη στιγμή που ασχολήθηκα με τη Γλυπτική, το 2008, βλέπω τα πράγματα με άλλο μάτι. Το ποδήλατο είναι μία από τις μεγάλες μου αγάπες.
Παρατηρώντας τα ποδήλατα μού γεννήθηκε η ιδέα να φτιάξω κάποιο έργο με εξαρτήματα ενός ποδήλατου. Το πρώτο ποδήλατο που μετέτρεψα σε έργο αναπαριστά μια γυναίκα, τη Ζωή-ποδήλατο (έχει και μεταφορική έννοια). Μετά από αυτό συγκέντρωνα ποδήλατα με σκοπό να φτιάξω κι άλλα έργα. Το δεύτερο ήταν η Πεταλούδα. Ένα δύσκολο έργο που στήθηκε επάνω σε ένα σπαστό ποδήλατο. Ακολούθησε η κατασκευή του μεγαλειώδους Ερωδιού. Αμέσως μετά το Παρυδάτιο πουλί, η Πεταλούδα στο ποδήλατο, η Πασχαλίτσα, η Μελισσούλα και έπεται συνέχεια…
Η κατασκευή ενός έργου από ένα “διαλυμένο” ποδήλατο ενέχει τη δυσκολία του πώς θα χρησιμοποιήσεις κάθε κομμάτι. Για παράδειγμα μια σέλα ενός παλιού ποδήλατου μου έδωσε την ιδέα ενός κεφαλιού πουλιού. Το εξάρτημα ενός ποδήλατου μου δίνει την έμπνευση για να αρχίσω ένα έργο. Η συναρμολόγηση (όπως θα ήταν ίσως η πιο σωστή λέξη) των κομματιών σε μια νέα σιδερένια κατασκευή αρχίζει από ένα εξάρτημα ποδήλατου επί του οποίου δομείται ένα έργο. Κάθε εξάρτημα μπορεί να αποτελέσει τμήμα ενός εντελώς διαφορετικού έργου. Το σημαντικότερο είναι πως τα ποδήλατα αν και είναι μιας πρωτόλειας μορφής “εργαλεία”, είναι ολοκληρωμένα μηχανήματα που εμπεριέχουν την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλο τον κόσμο, το ίδιο που μπορεί να κάνει κι ένας ερωδιός, μια μέλισσα, ένα παρυδάτιο πουλί...
Στις πιθανές ερωτήσεις “γιατί ποδήλατο” και “γιατί μεταλλοτεχνία” θα απαντούσα πως το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που έχει πολλές ζωές. Δεν μπορείς να το πετάξεις όταν θα έχει πλέον παλιώσει ως μεταφορικό μέσο. Πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία ακόμη... Επίσης για τη μεταλλοτεχνία θα έλεγα πως είναι η τέχνη που πάει τα πράγματα παρακάτω. Ακολουθεί τη νέα μορφή που τους δίνεις. Υποδηλώνει δυναμισμό αντίστοιχο με εκείνον του μετάλλου.
Υπάρχει μια βασική αρχή στη Γλυπτική. Μαθαίνεις να κοιτάς το περίγραμμα των πραγμάτων. Από τη στιγμή που ασχολήθηκα με τη Γλυπτική, το 2008, βλέπω τα πράγματα με άλλο μάτι. Το ποδήλατο είναι μία από τις μεγάλες μου αγάπες.
Παρατηρώντας τα ποδήλατα μού γεννήθηκε η ιδέα να φτιάξω κάποιο έργο με εξαρτήματα ενός ποδήλατου. Το πρώτο ποδήλατο που μετέτρεψα σε έργο αναπαριστά μια γυναίκα, τη Ζωή-ποδήλατο (έχει και μεταφορική έννοια). Μετά από αυτό συγκέντρωνα ποδήλατα με σκοπό να φτιάξω κι άλλα έργα. Το δεύτερο ήταν η Πεταλούδα. Ένα δύσκολο έργο που στήθηκε επάνω σε ένα σπαστό ποδήλατο. Ακολούθησε η κατασκευή του μεγαλειώδους Ερωδιού. Αμέσως μετά το Παρυδάτιο πουλί, η Πεταλούδα στο ποδήλατο, η Πασχαλίτσα, η Μελισσούλα και έπεται συνέχεια…
Η κατασκευή ενός έργου από ένα “διαλυμένο” ποδήλατο ενέχει τη δυσκολία του πώς θα χρησιμοποιήσεις κάθε κομμάτι. Για παράδειγμα μια σέλα ενός παλιού ποδήλατου μου έδωσε την ιδέα ενός κεφαλιού πουλιού. Το εξάρτημα ενός ποδήλατου μου δίνει την έμπνευση για να αρχίσω ένα έργο. Η συναρμολόγηση (όπως θα ήταν ίσως η πιο σωστή λέξη) των κομματιών σε μια νέα σιδερένια κατασκευή αρχίζει από ένα εξάρτημα ποδήλατου επί του οποίου δομείται ένα έργο. Κάθε εξάρτημα μπορεί να αποτελέσει τμήμα ενός εντελώς διαφορετικού έργου. Το σημαντικότερο είναι πως τα ποδήλατα αν και είναι μιας πρωτόλειας μορφής “εργαλεία”, είναι ολοκληρωμένα μηχανήματα που εμπεριέχουν την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλο τον κόσμο, το ίδιο που μπορεί να κάνει κι ένας ερωδιός, μια μέλισσα, ένα παρυδάτιο πουλί...
Στις πιθανές ερωτήσεις “γιατί ποδήλατο” και “γιατί μεταλλοτεχνία” θα απαντούσα πως το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που έχει πολλές ζωές. Δεν μπορείς να το πετάξεις όταν θα έχει πλέον παλιώσει ως μεταφορικό μέσο. Πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία ακόμη... Επίσης για τη μεταλλοτεχνία θα έλεγα πως είναι η τέχνη που πάει τα πράγματα παρακάτω. Ακολουθεί τη νέα μορφή που τους δίνεις. Υποδηλώνει δυναμισμό αντίστοιχο με εκείνον του μετάλλου.
Βέβαια όλα αυτά τα έργα
πραγματοποιήθηκαν χάρη στον Ιωάννου Χ. ο οποίος επιμελήθηκε την κατασκευή τους
με ιδιαίτερο ζήλο. Η δουλειά του είναι
αξιοθαύμαστη!
Καίτη Χόρτη
Black Duck Garden – Athens City Museu Bistrot
Ι. Παπαρρηγοπούλου 5-7, Πλ. Κλαυθμώνος
210 3252396www.blackduckgarden.gr / info@blackduckgarden.gr
Ι. Παπαρρηγοπούλου 5-7, Πλ. Κλαυθμώνος
210 3252396www.blackduckgarden.gr / info@blackduckgarden.gr
1 σχόλιο:
Ευχαριστώ πολύ για την παρουσίαση!
Δημοσίευση σχολίου