Πολύ σκληρός για να πεθάνει!

Οι χθεσινές βουλευτικές εκλογές οδήγησαν αναμφισβήτητα σε μια μεγάλη νίκη του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος εδραιώνεται πλέον ως ο νέος μεγάλος ηγέτης όχι μόνο στην Ελλάδα, που ούτως ή άλλως διψούσε για ηγετικές φυσιογνωμίες τα τελευταία χρόνια, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ο Τσίπρας πήρε στα χέρια του ένα μικρό αριστερό κόμμα του 3%, όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια Ελλάδα που παραδοσιακά συμπαθούσε την Αριστερά αλλά ψήφιζε …δεξιότερα και μέσα σε λίγα χρόνια, εκμεταλλευόμενος όλες τις συγκυρίες, κατάφερε να το φτάσει στην κυβέρνηση και να κερδίσει πανηγυρικά τρεις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε έναν χρόνο και μάλιστα «διά πυρός και σιδήρου». Κατάφερε να ξεπεράσει:

·        Την εσωκομματική αντιπολίτευση, που ήταν και το μεγάλο του αγκάθι από την πρώτη στιγμή, σε ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό με πολλές και διαφορετικές συνιστώσες, οι οποίες του προσέθεταν μεν στο αριστερό του προφίλ, του αφαιρούσαν όμως στη διείσδυση στον «κεντρώο», όπως συνηθίζουμε να τον ονομάζουμε, χώρο, των μετριοπαθών δηλαδή ψηφοφόρων που δεν ψηφίζουν με βάση την ιδεολογία αλλά τις εκτιμήσεις της στιγμής.

·        Τον ανελέητο πόλεμο των ΜΜΕ και των πληρωμένων από αυτά εταιριών δημοσκοπήσεων, που επί πάνω από ενάμισι χρόνο προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να αποδυναμώσουν το κίνημα που φούντωνε και να αποδομήσουν τον ίδιο τον Τσίπρα και τους συνεργάτες του, καταγγέλλοντάς τον από το πρωί μέχρι το βράδυ για αμαρτίες 40 χρόνων των «κολλητών» τους και διασπείροντας ψευδείς, όπως αποδείχτηκαν στην πράξη, δημοσκοπήσεις, προκειμένου να συντηρήσουν στην εξουσία το παλιό διεφθαρμένο σύστημα που με τη σειρά του θα συντηρούσε εκείνους.  

·        Τον ανελέητο πόλεμο του παλιού ευρωπαϊκού κατεστημένου, που έβλεπε στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα την αυγή νέων Κινημάτων στην Ευρώπη και μαζί την αρχή του δικού του τέλους. Ο πόλεμος αυτός, που ήταν κυρίως οικονομικός και κορυφώθηκε με το περίφημο capital control εν μέσω καλοκαιριού είχε ένα και μόνο στόχο: να τελειώσει το ΣΥΡΙΖΑ, να τελειώσει κάθε κίνηση διαμαρτυρίας στην Ευρώπη και μαζί να δώσει το μήνυμα πως εντός της Ε.Ε. δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία.

Σε πείσμα όλων, ο 40χρονος με τις αριστερές αντιλήψεις και την εμφάνιση άνετου «γιάπι», πάλεψε, ρισκάρισε, τόλμησε. Το αποτέλεσμα ήταν:

1.    Να δώσει τέλος στα εντός και εκτός της χώρας  σενάρια - ευχολόγια της «αριστερής παρένθεσης», αποδεικνύοντας πως η «πρώτη φορά αριστερά» μπορεί να έχει συνέχεια.

2.    Να «καθαρίσει» το εσωκομματικό του πεδίο, στέλνοντας εκτός Βουλής όλους εκείνους που του «τράβαγαν το χαλί» επτά μήνες τώρα, εμποδίζοντας το κυβερνητικό έργο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και δίνοντας την εντύπωση ότι ουσιαστικά συγκυβερνούσαν με τον πρωθυπουργό.

3.    Να εισχωρήσει με επιτυχία στον κεντρώο χώρο και να πείσει ψηφοφόρους από όλο το φάσμα να τον εμπιστευτούν. Αυτό άλλωστε ήταν το στοίχημά του. Να ξεφύγει από την απομόνωση και την εσωστρέφεια των αριστερών συντρόφων του και να απευθυνθεί στις ευρείες μάζες των ψηφοφόρων. Το χθεσινό ποσοστό του με 7,5 μονάδες διαφορά από τη Ν.Δ. και η αποτυχία των επαναστατών του κόμματός του να μπουν στη Βουλή αποδεικνύουν ότι κέρδισε το στοίχημα.

4.    Να «ξεμπερδέψει» με  το παλιό και φθαρμένο πολιτικό σκηνικό της χώρας, στέλνοντάς το στα αζήτητα με ποσοστά που κανείς δεν θα φανταζόταν πριν μερικά χρόνια.

5.    Να παγιωθεί στη συνείδηση των ηγετών ολόκληρου του πλανήτη, να τον σεβαστούν ανά τον κόσμο ως συνομιλητή τους, όχι προσωρινό πια. Όλοι πλέον ομολογούν ότι πρόκειται για το νέο ευρωπαϊκό  αστέρι - που μάλιστα λανσάρει ένα καινούριο, άγνωστο μέχρι σήμερα στην Ευρώπη προφίλ ηγέτη  - ενώ πολλοί είναι εκείνοι τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό που τον συγκρίνουν με τον Ανδρέα Παπανδρέου του ΄81 (σύνδεση την οποία και ο ίδιος μάλλον ενθαρρύνει με τις κινήσεις αλλά κυρίως με τα συνθήματα που χρησιμοποιεί βλ. «η Ελλάδα  δεν γυρίζει πίσω!!!», «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω!» κλπ). Γεγονός παραμένει ότι από την εποχή του Α. Παπανδρέου είναι ο πρώτος ηγέτης που έγινε τόσο γρήγορα δημοφιλής στις πλατιές λαϊκές μάζες και στη νεολαία, ο πρώτος πρωθυπουργός από τότε που τον φωνάζουν στο δρόμο με το όνομά του (είναι ο «Αλέξης», όπως ήταν ο «Ανδρέας»!). Αυτό από μόνο του αποτελεί μεγάλο κατόρθωμα.

6.    Να φέρει την Ελλάδα στο παγκόσμιο επίκεντρο. Επί επτά μήνες τώρα όλος ο πλανήτης ασχολείται με τη χώρα μας! Κι όταν ασχολούνται μαζί σου, υπάρχεις!

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν ο Τσίπρας έχει κάνει λάθη τους προηγούμενους μήνες, ακόμη κι αν κάποιοι τον κατηγορούν ακόμη και σήμερα ως «τακτικιστή», το χθεσινό αποτέλεσμα δικαιώνει απόλυτα τις επιλογές του. Και πάντως, όπως και ο ίδιος τόνισε με νόημα στους αντιπάλους του, αποδείχθηκε πως ήταν «πολύ σκληρός για να πεθάνει!».

Βίκυ Ψυλλάκη