Λούφα – απάτη και παραλλαγή

Ελλάδα, η χώρα του πράσινου ήλιου του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και της Καλαμαριάς! 

Το θυμάστε οι παλαιότεροι το τραγούδι του αείμνηστου Χάρρυ Κλυνν; 

Πέρασαν πολλές δεκαετίες από τότε και δυστυχώς αντί η κατάσταση να βελτιωθεί όλο και χειροτερεύει . 

Πιστεύαμε ότι η οικονομική κρίση και τα μνημόνια θα μας έφερναν πιο κοντά και θα μας έκαναν καλύτερους και πιο αλληλέγγυους αλλά όσοι από εμάς πίστεψαν κάτι τέτοιο διαψεύστηκαν, στη συνέχεια μας ήρθε ο κορονοϊός και η πάνσοφοι κυβερνώντες με τον Μωυσή μπροστάρη, μας μπουντρούμιασαν και μας φυλάκισαν στα ίδια μας τα σπίτια, θυμάστε που έπρεπε να στείλουμε SMS στον αόρατο αδερφό για να πάμε μια βόλτα γύρω από το σπίτι μας; 

Και πάλι υπήρξαν κάποιοι ρομαντικοί και ονειροπόλοι που είχαν την ελπίδα ότι μετά και από αυτή την πρωτόγνωρη δοκιμασία θα γινόμασταν καλύτεροι, θα φιλοσοφούσαμε την ζωή και θα προσπαθούσαμε να έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον αλλά και αυτή τη φορά πέσαμε έξω.

Το σύστημα έχει καταφέρει αυτό που τόσα χρόνια προσπαθούσε και σχεδίαζε πολύ προσεκτικά, να αποβλακώσει την κοινωνία και να ελέγχει τα μυαλά μας. 

Με προπομπό το κινητό τηλέφωνο που έχει γίνει προέκταση του χεριού μας καθώς και τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατάφερε ο μεγάλος αδερφός και οι υπάλληλοι του να αποβλακώσουν τον λαό έτσι ώστε να μην αντιδρά σε τίποτα όταν όλα αυτά που με αγώνες και αίμα κέρδισαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας σήμερα καταργούνται. 

Υγεία, παιδεία, συντάξεις, μισθοί, κοινωνικές ελευθερίες, ατομικές ελευθερίες, προσωπικά δεδομένα, ασφάλεια, ελευθερίες που τόσα χρόνια θεωρούσαμε δεδομένες σήμερα καταργούνται η μία μετά την άλλη και κανείς μας δεν αντιδρά.

Η προπαγάνδα, ο έλεγχος των μυαλών, η απαξίωση και ο φόβος έχουν αντικαταστήσει τις διεκδικήσεις για ένα καλύτερο μέλλον και μας έχουν πείσει ότι φταίμε εμείς και πρέπει να αισθανόμαστε και ένοχοι αλλά και ικανοποιημένοι που ακόμη έχουμε φαγητό να τρώμε και νερό να πίνουμε.

Η παρακμή στην κοινωνία έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που παρακολουθούμε χωρίς να αντιδρούμε στα λαμόγια που κλέβουν δημόσιο χρήμα πλουτίζοντας εις βάρος μας, στη σχολική βία που όλο και διογκώνεται, στην ακρίβεια όλων των προϊόντων που μειώνουν καθημερινά την ποιότητα ζωής μας απλά για να πλουτίσουν οι κολλητοί αυτών που με κάθε μέσο και τρόπο θέλουν να εφαρμόσουν ένα καθεστωτικό σύστημα διακυβέρνησης παρακολουθώντας τους πάντες και τα πάντα. 

Η εγκληματικότητα έχει φτάσει στο ζενίθ και εμείς απλά παρακολουθούμε αδιάφοροι και χωρίς καμία αντίδραση. 

Γνωρίζουμε όλους αυτούς που κάνουν τα πάντα για εμάς χωρίς εμάς αλλά δεν αντιδρούμε αλλά σχολιάζουμε που θα πάει αυτή η κατάσταση. 

Η μόνη μας επανάσταση και αντίδραση γίνεται με το πληκτρολόγιο μέσω του Facebook και οι απατεώνες, οι βιαστές, οι πάτσιδες και το κάθε λογής κάθαρμα γελούν πίσω από την πλάτη μας.

Μια χώρα σε παρακμή με έναν λαό άβουλο και αδιάφορο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αλλιώς εκτός από την χώρα της απάτης, της αδιαφορίας, της Λούφας και της Παραλλαγής.

Όπως έγραψε και η φίλη μου η Τζένη στο τελευταίο της άρθρο. 

Ουτοπικό ακούγεται αλλά ας κλείσω με το χιλιοειπωμένο «η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία». 

Υ.Γ: Και τέλος;

Ήρθε το έγκλημα στα Τέμπη αλλά και αυτή τη φορά η μόνη Ελπίδα μας είναι η Νεολαια  που βγήκε στους δρόμους αψηφώντας τα χημικά και την καταστολή,  γιατί σε αυτήν ανήκει το μέλλον, γιατί αυτή πρέπει και  επιβάλετε  να διεκδίκηση ένα καλύτερο αύριο,  αυτό το μέλλον και το καλύτερο αύριο που κάποιοι εγκληματίες στέρησαν στα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη!

Όλοι οι άλλοι, εμείς το μόνο που κάνουμε είναι απλά να παρακολουθούμε άβουλοι τα τεκταινόμενα.

Χ.Θ