Σύγχρονο Ευρωπαϊκό Γκουαντάναμο

Έχει έρθει πια η εποχή που ο Τζορτζ  Όργουελ επιβεβαιώνεται καθημερινά με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, που συμβαίνουν στη ζωή μας και εμείς απλά τα καταπίνουμε και τά παρακολουθούμε από μακριά  με απάθεια χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να σκεφτούμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν και γίνονται για εμάς χωρίς εμάς.

Ούτε καν σκεφτόμαστε ότι αν καίγεται το σπίτι του γείτονα σύντομα θα καεί και το δικό μας σπίτι.

Ακούγαμε, διαβάζαμε και βλέπαμε στα μέσα μαζικής προπαγάνδας και αποβλάκωσης για το στρατόπεδο του Γκουαντάναμο και μας έπιανε δέος γι’ αυτά που υπό το αδιάφορο βλέμμα των ισχυρών του κόσμου συνέβαιναν εκεί.

Και τι ήταν αλήθεια το στρατόπεδο του Γκουαντάναμο που σήμερα κανένας δεν μιλάει γι’ αυτό αν και εξακολουθεί να υπάρχει;

Μια διάφανη φυλακή, ένα κολαστήριο που καθημερινά βασανίζονταν άνθρωποι που υποτίθεται ήταν «τρομοκράτες» πολλοί από αυτούς μετά από εξοντωτικά και απάνθρωπα βασανιστήρια αθωώθηκαν.

Και ναι! Αυτό ήταν μόνο η αρχή γιατί το σενάριο έχει και συνέχεια και μάλιστα όχι τόσο μακριά από εμάς αλλά εδώ στη γειτονιά μας, στα δικά μας νησιά που με τις ευλογίες της υποτιθέμενης δημοκρατικής Ευρώπης φτιάχνονται τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης για αθώους και κατατρεγμένους ανθρώπους που οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αλλά και οι ΗΠΑ φρόντισαν με τους βομβαρδισμούς τους να τους αναγκάσουν να φύγουν από τις πόλεις και τα χωριά τους για να γλυτώσουν από το θάνατο και να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους στην ήπειρο της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας και της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Που να μπορούσαν να φανταστούν οι άμοιροι όταν ξεκινούσαν το μεγάλο ταξίδι για τη Γη της «επαγγελίας» ότι πολλοί από αυτούς και τα παιδιά τους θα πνίγονται στο αρχιπέλαγος, που να φανταστούν ότι η υποδοχή που τους επιφύλασσε η πολιτισμένη Ευρώπη και η Ελλάδα του Ξένιου Δία θα ήταν αυτή της αντιμετώπισης τους σαν τρομοκράτες , σαν εισβολείς και στο τέλος πολλοί από αυτούς οι περισσότερο άτυχοι θα κατέληγαν στα σύγχρονα Ελληνοευρωπαϊκά Γκουαντάναμο της Σάμου και των άλλων νησιών του Αιγαίου.

Τι όνειρα μπορούν να κάνουν άραγε αυτοί οι δυστυχισμένοι άνθρωποι για το μέλλον αυτών και των παιδιών τους;

Τι όνειρα και τι δώρα μπορούν να ζητήσουν από τον Άγιο Βασίλη αυτά τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς να έχουν φταίξει σε τίποτα στα σύγχρονα Γκουαντάναμο;

Ο μικρός Χριστούλης που σε λίγες ημέρες θα γεννηθεί ας δώσει κουράγιο, υπομονή και ελπίδα στους κατατρεγμένους αυτούς συνανθρώπους μας.

Καλά Χριστούγεννα και καλύτερα χρόνια με περίσσευμα αγάπης για τον συνάνθρωπο μας, σε εσάς και τις οικογένειες σας.

Χρήστος Θεοχάρης