Κυριακή 2 Απριλίου 2017

60 χρόνια Ευρωπαϊκής Ένωσης. 60 χρόνια Ευρωπαϊκής ενότητας



Για τις Ανατροπές:
Κριτσίκης Αλέξανδρος
    Δικηγόρος, ΜΔΕ
Φέτος συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την υπογραφή της συνθήκης της Ρώμης και από την συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Τα 60 βέβαια αυτά χρόνια όπως πολλοί έχουν υποστηρίξει  ήταν σε γενικές γραμμές πετυχημένα μιας και πρόκειται για μια πολύ μεγάλη περίοδο, όπου η γηραιά Ήπειρός μετά από δύο ολέθριους παγκοσμίους πολέμους, εμφυλίους και αναταραχές κατόρθωσε να βιώσει επιτέλους στους κόλπους της την ειρήνη, την ασφάλεια και την πρόοδο. Όταν στις αρχές της δεκαετίας  του 1950 ξεκίνησε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, αλλά και το 1957 ξεκίνησε η ΕΟΚ η Ευρώπη μόλις συνερχόταν και προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια της από τον Β παγκόσμιο Πόλεμο.
Είναι γεγονός, ότι η παγκόσμια χρηματοπιστωτική και δημοσιονομική κρίση, που έπληξε τον πλανήτη το 2007-2008 και η ροπή των αγορών προς την αχαλίνωτη κερδοσκοπία συνέβαλαν στο νιώσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα τους πρώτους τριγμούς. Το ενωσιακό εγχείρημα φάνηκε να «μπάζει» νερά όπως εύστοχα αποκαλείται στην καθημερινή γλώσσα. Από τα 60 αυτά χρόνια τα τελευταία δέκα η Ευρώπη βιώνει στην πλειοψηφία της μια έντονη κρίση. Τα τελευταία δέκα χρόνια περάσαμε σε μία Ευρωζώνη πολλών ταχυτήτων με πολλαπλούς μηχανισμούς οικονομικής πλέον διακυβέρνησης. Η αλληλεγγύη και ισότητα που διακήρυτταν οι αρχικές συνθήκες φάνηκαν να είναι πλέον ένα άπιαστο όνειρο. Το Ευρωπαϊκό κεκτημένο περισσότερο από ποτέ αρχίζει όλο και περισσότερο να αμφισβητείται με τους Ευρωσκεπτικιστές να αυξάνουν τα ποσοστά τους όλο και περισσότερο στις χώρες.  Το Brexit ήταν μόνο η αρχή. Θα ακολουθήσει Frexit ή ακόμη και Grexit; Tι πρέπει λοιπόν να γίνει για να αποδειχτεί, ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα δεν ήταν απλά και μόνο ένας βολονταρισμός;
Σίγουρα κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξει σοβαρά ο διάλογος για αναθεώρηση των συνθηκών. Δεν είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για τόσο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Καμία σχεδόν χώρα δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να τα επιτύχει. Δεν μπορεί η ένωση να εξαρτάται αποκλειστικά από την οικονομία. Η πολιτική πρέπει να είναι αυτή, που καθορίζει την ένωση και όχι η οικονομία. Οι πολίτες άλλωστε ψηφίζουν με οικονομικά κριτήρια, αλλά τα πολιτικά είναι αυτά, που βαρύνουν τις επιλογές τους.
Το 2001 η εισαγωγή του ευρώ χωρίς ανάθεση της χάραξης της κοινής οικονομικής πολιτικής των χωρών της ευρωζώνης σε αρμόδια θεσμικά όργανα και η επερχόμενη κρίση, που ακολούθησε απέδειξαν, ότι η Ευρώπη στερείται το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, που θα της εξασφάλιζε την ομαλότητα και την Ενότητα. Ίσως λοιπόν πρέπει να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση για το αν είναι δυνατό να ξεκινήσει μια κοινή οικονομική και φορολογική πολιτική. Ίσως ένας κοινός και σοβαρός προϋπολογισμός να πρέπει επιτέλους να εφαρμοστεί. Άλλα βέβαια όλα αυτά χρειάζονται πολιτική διακυβέρνηση. Όπως άλλωστε γράφει ο Χάμπερμας «προϋπόθεση της οικονομικής διακυβέρνησης και επομένως της επιβίωσης της  είναι το συνταγματικό εγχείρημα.» Βέβαια η πολιτική ολοκλήρωση δεν μπορεί να επέλθει χωρίς κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα. Υπάρχει όμως κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα;
Σίγουρα η σύσταση του Ευρωπαϊκού ταμείου Χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (EFSF) τον Μάιο του 2010 απέδειξε, ότι η κρίση δεν μπορεί να ξεπερασθεί χωρίς τα κατάλληλα θεσμικά εργαλεία.  Το κυριότερο όμως είναι ότι πρέπει πλέον οι ισχυρότεροι λαοί να επιδείξουν αλληλεγγύη προς τα ασθενέστερα. Καμία ομοσπονδίωση δεν μπορεί να χτιστεί χωρίς αλληλεγγύη.
  Φυσικά το πρώτο βήμα πρέπει να το κάνει η Γερμανία. Θα το κανει;
Τέλος η Ευρωπαϊκή κρίση δεν αντιμετωπίζεται μόνο με διακηρύξεις. Χρειάζεται πραγματική εμβάθυνση των θεσμών και ακριβή συνείδηση του γεγονότος, ότι ενωμένοι μπορούν οι ευρωπαϊκοί λαοί να επιτύχουν πολλά. Διασπασμένοι όχι…
                                                                                  Αθήνα, 28/3/2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αρχειοθήκη ιστολογίου