Χτυπάμε τα νταούλια

Γράφει ο :Τοψιδέλης Παντελής

Τα τύμπανα χτυπούν και οι αγορές χορεύουν πεντοζάλη, αλλά δεν είμαστε εμείς αυτοί που δίνουμε τον ρυθμό, όπως είχαμε υποσχεθεί πριν από λίγο καιρό σαν χώρα με την εξαγγελία του πρωθυπουργού της χώρας. Έχει αποδειχθεί ότι σαν κράτος δεν μπορούμε να πάρουμε ούτε την μπαγκέτα για το τύμπανο.

 Η συσσώρευση πλούτου σε συγκεκριμένα κράτη όπως η Ελβετία και το Λουξεμβούργο είναι σημάδια που μας οδηγούν σε σκέψεις και σενάρια τα οποία μόνο καλά δεν είναι για την παγκόσμια οικονομία. Το σημερινό χρηματοοικονομικό σύστημα των συναλλαγών δίνει την δυνατότητα στον Μεγάλο Αδερφό να ελέγχει τα πάντα. Οι πολιτικές ανακατατάξεις σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ένα ντόμινο το οποίο εξελίσσετε με τέτοιο τρόπο που συμπαρασύρει τα πάντα κάτω από την οικονομική απειλή την κατάρρευσης κρατικών οικονομιών.

 

Η αλλαγή σε ένα πολιτικό σύστημα πάντα επιφέρει αλλαγές στην οικονομική πολιτική των κρατών και των ενώσεων αυτών, αυτή η σχέση είναι αμφίρροπη και αλληλένδετη χωρίς εξαιρέσεις. Σε παγκόσμιο επίπεδο βλέπουμε να συνεχίζεται η συσσώρευση και η συναλλαγματική άπνοια, ενώ στην Ελλάδα βλέπουμε να έχουμε και επίσημα διπλό νόμισμα, ένα ευρώ περιορισμένης κινητικότητας για τα κορόιδα και ένα ευρώ –ελεύθερο πουλί- για τα λαμόγια.

 

Η Ευρώπη θα πρέπει να προχωρήσει σε πολιτική ενοποίηση ομοσπονδιακού κράτους σύμφωνα με την συνθήκη βάζοντας τέλος στα σενάρια πολιτικής αστάθειας στα κράτη μέλη της, τα οποία κάτω από αυτή την πολιτική που ακολουθείτε μέχρι και σήμερα έχουν χάσει την πυξίδα και τον προσανατολισμό της ιδρυτική συμφωνίας του 1952 (Άνθρακα και Χάλυβα).

 

Οι αγορές περιμένουν τις πολιτικές αποφάσεις. Η ανάκαμψη δεν θα είναι εύκολη, και θα στοιχίσει ακριβά στους λαούς που από την μεριά τους χάνουν δικαιώματα τα οποία έχουν κερδίσει με τις ζωές τους και με το αίμα των δικών τους ανθρώπων. Ο εργασιακός μεσαίωνας για τους λαούς είναι εδώ και θα στοιχίσει πολύ ακριβά.