Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Συνυπεύθυνοι



Υπάρχει μία παράδοση που θέλει τις εφημερίδες να ξεκινούν να ασκούν κριτική σε μια νέα δημοτική αρχή μετά τον πρώτο χρόνο, ώστε να τις δώσουν μ΄ αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα να δείξει τι μπορεί να κάνει και ποιοι είναι οι κύριοι άξονες που θα ακολουθήσει, προκειμένου να παράξει έργο.
Εμφανίζονται όμως περιπτώσεις διοίκησης που και να θέλει ο δημοσιογράφος ν΄ αγιάσει δεν τον αφήνουν. Μια τέτοια εξαίρεση έχουμε την τιμή να ζούμε εδώ και έναν χρόνο στη Σαλαμίνα. Όχι ότι οι δημότες δεν γνώριζαν. Γνώριζαν καλά, μπορεί να ψήφισαν αυτή τη δημοτική αρχή για να μη βγει η προηγούμενη, αλλά… γνώριζαν καλά. Δεν πανηγύρισαν όπως άλλοτε, δεν έκρυβαν τους βαθύτερους φόβους τους για το μέλλον της πόλης, δεν περίμεναν πολλά.
Μέσα σε λίγους μόνο μήνες για άλλη μια φορά ο βασιλιάς εμφανίστηκε γυμνός. Τι να πρωτοθυμηθούμε το χρόνο που πέρασε από την κατά κοινή ομολογία πλέον χειρότερη διοίκηση που πέρασε από το δήμο εδώ και πολλές δεκαετίες:

·        Την υπέρογκη αύξηση των δημοτικών τελών(50%) και των τελών ύδρευσης (57%) εν μέσω της πιο δύσκολης οικονομικά περιόδου που έχει γνωρίσει ο τόπος;
·        Την παντελή παρά ταύτα έλλειψη καθαριότητας – πρόβλημα που είχε εν μέρει επιλυθεί από τους πρώην- και τη δημιουργία μικρών χωματερών σε όλο το νησί;
·         Το πρωτοφανές στα χρονικά φαινόμενο να μην έχουμε εγκεκριμένο προϋπολογισμό Σεπτέμβρη μήνα;
·        Την πλήρη απαξίωση του δημοτικού συμβουλίου, όπου όποιος «δικός μας» θέλει παίρνει το λόγο και λέει ό,τι θέλει κι όποιος «άλλος» τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, φωνάζουμε την αστυνομία να τον μαζέψει;
·        Την παντελή έλλειψη ενημέρωσης όχι μόνο των πολιτών αλλά και του ίδιου του δημοτικού συμβουλίου;
·        Την παρέμβαση εξωθεσμικών παραγόντων στο έργο του δήμου;
·        Την εγκατάλειψη ώριμων έργων και στόχων (βλ. αποχέτευση Αιαντείου, πολιτιστική πρωτεύουσα, κ.ά.)
·        Την απαξίωση των δημοτικών κοινοτήτων;
·        Την απευθείας ανάθεση έργων; Αλήθεια, πόσα έργα έχουν γίνει με διαγωνισμό τον τελευταίο χρόνο; Ένα μόνο! Όλα τα υπόλοιπα είναι αναθέσεις!
·        Την κατάργηση των κοινωνικών δομών. Πλην του κοινωνικού φροντιστηρίου, καταργήθηκε επί της ουσίας το κοινωνικό παντοπωλείο (που υποτίθεται «θα εμπλούτιζαν και θα μετέτρεπαν σε μίνι μάρκετ»!), ενώ υπάρχει άτυπος πόλεμος με τους υπεύθυνους του Κοινωνικού Ιατρείου(που υποτίθεται θα «στήριζαν πλήρως»), οι οποίοι  παλεύουν σχεδόν ολομόναχοι να το διατηρήσουν.
Να πούμε κι άλλα; Να μας πει η δήμαρχος τι έχει κάνει για να εισπράξει τις βεβαιωμένες οφειλές του λατομείου, ένα θέμα που τόσο είχε «παλέψει» στο παρελθόν. Για τη Ρεβυθούσα; Για την Ψυτάλλεια; Να μας πει με τι μελέτες γίνονται τα έργα που γίνονται; Να μας πει πόσοι «εθελοντές» υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο δήμο και πώς πληρώνονται. Να μας πει τι έχει κάνει για την προβολή του νησιού, τι έχει κάνει για τα αδέσποτα, τι έχει κάνει για να έρθει η Αντιπεριφέρεια Νήσων στη Σαλαμίνα – τέτοια έλεγαν στο προεκλογικό τους πρόγραμμα.
Τα χειρότερα όμως δεν είναι αυτά. Το χειρότερο είναι πως το χρόνο που πέρασε φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει στόχος, δεν υπάρχει προσανατολισμός, δεν υπάρχει όραμα για τον τόπο. Ό,τι να΄ ναι, ό,τι κάτσει, χωρίς σαφές πρόγραμμα, χωρίς ένα κύριο άξονα πάνω στον οποίο να κινηθεί όλος ο δήμος. Για να νοικοκυρέψεις όμως ένα σπίτι κάνεις ένα πρόγραμμα ημέρας, δεν πας στα τυφλά, γιατί δεν θα τελειώσεις ποτέ τίποτα. Αυτό τουλάχιστον η σημερινή δήμαρχος θα έπρεπε να το ξέρει. 
Τι θα απαντήσουν αλήθεια σήμερα στο λαό της Σαλαμίνας οι τέσσερις πρώην δήμαρχοι που στήριξαν με τέτοιο πάθος τη λύση Νάννου; Που ανέβηκαν μαζί της στην εξέδρα και πανηγύριζαν μαζί της στα μπαλκόνια; Ότι έσφαλαν; Ότι δεν γνώριζαν; Δώδεκα χρόνια είχε στα κοινά, είχε δείξει τι ενδεχομένως θα μπορούσε να κάνει. Τι τους ώθησε λοιπόν στο να τη στηρίξουν, προδίδοντας ακόμη και ολόκληρους συνδυασμούς, ακόμη και ιδεολογίες και υπαναχωρώντας απέναντι σε όσα οι ίδιοι λίγα χρόνια πριν υποστήριζαν δημόσια για το ίδιο πρόσωπο, κρατώντας αποστάσεις απ΄ αυτό;
Θα πρέπει κάποτε να λογοδοτήσουν στους δημότες εκείνοι που κάθε φορά τους σπρώχνουν σε λάθη που πάνε τον τόπο δεκαετίες πίσω. Δεν μας ενδιαφέρει τελικά η «αυτοκριτική» τους, μ΄ όποιον τρόπο κι αν γίνεται. Εξάλλου δεν φταίνε αυτοί αν εμείς συμπεριφερόμαστε σαν  πρόβατα που ζητάνε βοσκούς. Γιατί είμαστε και μεις συνυπεύθυνοι, όσο δεν κάνουμε τη δική μας υπέρβαση, όσο δεν ψηφίζουμε με τη λογική παρά με το συναίσθημα ή ακόμη χειρότερα με το αν ένας δήμαρχος μας έκανε ή όχι ένα ρουσφέτι, «βόλεψε» ή όχι το παιδί μας. Το συμφέρον του τόπου πρέπει να κυριαρχεί στο μυαλό μας πριν πάμε στην κάλπη και πριν απεμπολήσουμε τη μόνη δύναμη που έχουμε. Μόνο τότε θα  πάψουμε επιτέλους να μετράμε σαν τα παιδάκια του γνωστού καταστήματος παιχνιδιών τα χρόνια ανάποδα!
Βίκυ Ψυλλάκη    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αρχειοθήκη ιστολογίου