Σκέψεις

από τη Θεώνη Μούλτου
Εκπαιδευτικό μουσικής

Είσαι στην αίθουσα Μπόγρη του δημαρχείου μας, για να παρουσιάσεις κάτι για το οποίο έχεις κοπιάσει, έχεις αφιερώσει ώρες, έχεις δώσει την ψυχή σου για να βγει, χωρίς να περιμένεις κάτι... καμιά οικονομική απολαβή, τίποτα... έτσι για το γούστο σου, για το ψώνιο σου, για το κέφι σου... Και πάνω στην καλλιτεχνική σου έξαρση... εκεί που έχεις καταθέσει την ψυχή σου πάνω στο σανίδι και έχεις κάνει τον κόσμο να δακρύσει με τη δημιουργία σου... χτυπάει κάποιο κινητό... ωχ Παναγιά μου δε μου συμβαίνει αυτό σκέφτεσαι... είναι το σημείο που μπλέκεται ο Θεοδωράκης με τη Θώδη,  μιας και η χορωδία τραγουδάει Θεοδωράκη και το κινητό είναι ρυθμισμένο να χτυπάει με αυξανόμενη σταδιακά την ένταση και νιώθεις το κακό να μεγαλώνει ακούγοντας το "μπήκαν μωρέ μπήκαν τα γίδια στο μαντρί" από τη Θώδη...

Τα ίδια διαδραματίστηκαν σε μια αξιόλογη εκδήλωση που παρακολούθησα από το Θεατρικό εργαστήρι. Πραγματικά αξιόλογες οι ερμηνείες… και οι σακούλες να ακούγονται ενοχλητικά να τσαλακώνουν μέσα στην σιγή της αίθουσας και την πλοκή του μονολόγου… σακούλες που βγήκαν μέσα από την τσάντα κάποιας κυρίας και που ποιος ξέρει τι έψαχνε να βρει… Τώρα μου ήρθε στο μυαλό και το θεατρικό γνωστών εκπαιδευτηρίων του νησιού τα Χριστούγεννα, όπου κάποιος που παρακολουθούσε τα παιδιά να δίνουν τον εαυτό τους, να δημιουργούν, να είναι μικροί καλλιτέχνες πάνω στη σκηνή, μασάει ενοχλητικά μια τσίχλα… και καλά το μασάει δεν είναι και τόσο ενοχλητικό όσο δυνατά και αν το έκανε… το ενοχλητικό ήταν ότι άρχισε να κάνει φούσκες… πλατς η τσίχλα πλουτς η τσίχλα αηδιάζω μόνο που σας το μεταφέρω… Μα τόσο να μην καταλαβαίνουμε;;; Να έχει έρθει η κρατική ορχήστρα, να παίζει πάνω στο Ευριπίδειο να έχουν γεμίσει τα αυτιά σου από τις τόσο υπέροχες μελωδίες και να ανοίγει ο άλλος το κουτάκι με το αναψυκτικό… Καμιά επαφή με αυτό που παρακολουθεί… ήρθε για να έρθει… ήρθε για να πει ότι ήρθε… ντροπή δεν ξέρω τι άλλο να σχολιάσω εκτός από ΝΤΡΟΠΗ!