ΠΡΟΚΕΣ

Καρφώνει...

Η Β.Ψυλλάκη

·        Αν φτάσουμε σ΄ αυτές τις εκλογές χωρίς ν΄ ανοίξει μύτη θα΄ ναι θαύμα! Φτάσανε σε κάποιες πίτες οι παπάδες να κάνουν τους διαιτητές. Φτάσανε Σγουρός και Κατσικάρης μέσα στη «Μπόγρη» να μας κάνουνε μαθήματα από μικροφώνου πώς πρέπει να λειτουργούν τα συλλογικά όργανα. Κι αν τους ξαναδείτε μέχρι τις εκλογές, γράψτε μου! Πού να πάνε, μυρίζει μπαρούτι. «Άσε», θα λένε, «μη φάμε καμιά αδέσποτη!»

·        «Εμείς», είπε ο περιφερειάρχης Γ. Σγουρός, «στην Περιφέρεια, καθόμαστε μαζί 10 παρατάξεις και συζητάμε, όλοι μαζί, κι οποιανού η πρόταση είναι καλύτερη, σ΄ αυτήν καταλήγουμε χωρίς μικροπρέπειες κι εγωισμούς». Στου κουφού την πόρτα Γιάννη μου…

·        Εμείς πάλι στα δημοτικά συμβούλια, έτσι και σπάσει κάνα ποδάρι κι έχει και κόσμο απ΄ έξω, είμαστε αναγκασμένοι να γινόμαστε μάρτυρες απείρου κάλλους σκηνών με υποψηφίους και δημοτικές αρχές να αλληλοτρώγονται, να φτάνουν στα χέρια, να ανταλλάσουν κοσμητικά επίθετα, οι άλλοι να μπαίνουν στη μέση να τους χωρίζουν… και να σκεφτεί κανείς ότι έχουμε ακόμη άλλους τρεις μήνες!

·        Οι Βόρειοι και οι Νότιοι. Φορτουνάτσηδες και Βροντάτσηδες.  Η απόλαυση του απλού παρατηρητή. Από τη μια πλευρά της εκκλησίας οι μεν, από την άλλη οι δε. Από τη μια πλευρά της «Μπόγρη» οι μεν από την άλλη οι δε. Όποιοι φτάσουν πρώτοι διεκδικούν την καλύτερη πλευρά της αίθουσας, τις  καρέκλες, το τραπέζι πίστα. Αδιαφορώντας πολλές φορές αν οι ψηφοφόροι είναι όρθιοι. Ανοίγει η πόρτα και ξαφνικά εισβάλλουν καμιά πενηνταριά.

·        Μια μικρή παρέα ήμασταν πέρυσι στους περισσότερους συλλόγους που έκοβαν βασιλόπιτα.  Φέτος …δε χωράμε. Όπου και να γίνει η κοπή. Από τα γραφεία ενός συλλόγου μέχρι την «Μπόγρη». Τόση αγάπη οι σύλλογοι δεν είχαν ματαδεί. Άντε και του χρόνου, πάλι μεταξύ μας παιδιά, σεις και μεις , οι γνωστοί άγνωστοι.

·        Έλεγα και γω ποιος είναι, ποιος είναι. Κι ήταν τόσο δίπλα μου. Ο τύπος της Σαλαμίνας, που αν κι έχει τόση σχέση με τον Τύπο, προτιμά να υπάρχει στο παρασκήνιο ως άγνωστος τύπος.  

Φρούτα και φρουτάκια

Τέτοια εποχή κάθε φορά ξεφυτρώνουν κάθε λογής φρούτα. Φρούτα, στην πλειοψηφία τους άγνωστα στην τοπική κοινωνία, που διεκδικούν είτε την ψήφο μας είτε την ενημέρωσή μας. Τώρα, με το διαδίκτυο, τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα. Ο καθείς που το΄ χει απωθημένο παίρνει μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι κι αρχίζει να αποθανατίζει εκδηλώσεις, δημοτικά συμβούλια, συνεντεύξεις, και τ΄ ανεβάζει μετά σε ανώνυμα μπλογκς ή στη μόδα της εποχής ονόματι φέιςμπουκ (ελληνικά κι όχι αγγλικά, γιατί κάποτε πρέπει να μάθουμε να εξελληνίζουμε, τουλάχιστον στη γραφή πράγματα).

Όλοι αυτοί συλλήβδην αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, συστήνονται ως εκπρόσωποι Τύπου και διεκδικούν να επηρεάσουν τον πολίτη, χωρίς υπογραφή σ΄ αυτά που γράφουν, χωρίς παιδεία τις περισσότερες φορές, χωρίς να πληρώσουν ούτε μία δεκάρα! Επιχειρηματίες εκ του ασφαλούς, τέτοιοι  τύποι και τυπάκια κυκλοφορούν ελεύθεροι, σπιλώνοντας καθημερινά υπολήψεις, ελέω των νόμων και της κατάστασης που επιτρέπει την ανεξέλεγκτη χρήση του διαδικτύου αλλά και ελέω των δικών μας δημοτικών παρατάξεων  που τους αναγνωρίζουν ως μέσα ενημέρωσης, από τη στιγμή που τους στέλνουν - πρώτα στους ανώνυμους υβριστές τους και μετά στις επώνυμες εφημερίδες και τα επώνυμα σάιτ και μπλογκ - δελτία Τύπου και ενημερώσεις, από τη στιγμή που τους καλούν σε συνεντεύξεις εξομοιώνοντας κάθε καρυδιάς καρύδι με επώνυμα έντυπα, από τη στιγμή που ασχολούνται με τις ανώνυμες χυδαιότητες που εξαπολύουν.
Προσέξτε καλά όμως, το καλό που σας θέλω! Μην ακούσω κανέναν από σας μετεκλογικά να καταφέρεται κατά των ανωνύμων! Ό,τι και να σας γράψουν, σας πρέπει!     

Β. Ψυλλάκη