Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Απαράδεκτη αντιμετώπιση του Τύπου

Για ακόμη μία φορά οι εφημερίδες της Σαλαμίνας γίναμε μάρτυρες μιας συνέντευξης που κάθε άλλο παρά συνέντευξη θύμιζε, μέσα σ΄ ένα μαινόμενο πλήθος που απειλούσε και διέκοπτε κατά βούληση.
Στη Σαλαμίνα τα τελευταία χρόνια ο Τύπος αντιμετωπίζεται κατά καιρούς με μια δόση περιφρόνησης. Για το φαινόμενο αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί. Σοβαρές ευθύνες φέρουμε και οι ίδιοι όσοι εμπλεκόμαστε με τον άλφα ή το δείνα τρόπο σε εφημερίδες. Δεν είναι δυνατό να υπάρχουν πάνω από 10 εφημερίδες στη Σαλαμίνα – κάτι δεν πάει καλά. H πένα είναι ευθύνη, απαγορεύεται να την κρατούν ανάξια χέρια. Πώς να σε πάρει σοβαρά ο πολιτικός όταν ξέρει πως για να του γράψεις δυο λέξεις, πολλάκις ασύνταχτες και ανορθόγραφες, πρέπει να πληρωθείς; Ακόμη κι αν κάτι αποτελεί είδηση; Κι σαν τέτοια πρέπει να γίνει γνωστή στους πολίτες;
Η συμπεριφορά αυτή κάποιας μερίδας ανθρώπων που θέλουν σώνει και καλά να δηλώνουν εκδότες, έχει συντελέσει στο να πάρει η μπάλα και τους υπόλοιπους. Τα αποτελέσματα τα βιώσαμε και πάλι στη συνέντευξη Αστράκου. Δεν είναι πως δεν ξέρουν τι σημαίνει συνέντευξη Τύπου οι κύριοι που διοργάνωσαν το χάπενινγκ. Γνωρίζουν πολύ καλά. Το γνώριζαν κι όταν έφευγαν οι ίδιοι ή καυτηρίαζαν αντίστοιχες περιπτώσεις παλαιότερα. Όμως στόχο δεν είχαν να οργανώσουν συνέντευξη Τύπου. Αποκλειστικός τους στόχος ήταν να κάνουν ένα ακόμη πανηγυράκι με χειροκροτητές, μάγκες και τύπους που ‘θίγονται ‘ εύκολα, γενικά μια εκδηλωσούλα για ν΄ ανάψουν τα αίματα, να συσπειρώσουν, να προκαλέσουν. Γι΄ αυτό και μοίραζαν προσκλήσεις - άκουσον άκουσον! – γι΄ αυτό και ανάρτησαν πρόσκληση στο διαδίκτυο. |
Η συμπεριφορά των διοργανωτών δε μας εκπλήσσει. Το μόνο που αναρωτιόμαστε είναι τι δουλειά είχε ο Βαγγέλης Αστράκος σ΄ αυτό το στημένο καραγκιόζ μπερντέ; Τι δουλειά έχει ένας άνθρωπος που, αν μη τι άλλο, κουβαλά μια ιστορία, σε μια τέτοια στημένη κατάσταση, μ΄ έναν αρχηγό που μόλις είδε να του κλέβουν τη δόξα, φρόντισε να πάρει τα ηνία στα χέρια του και μαζί το λόγο, αδειάζοντας ουσιαστικά τον ομιλητή; Πώς επέτρεψε ο Βαγγέλης Αστράκος που γνωρίζω και ξέρει πως εκτιμώ να καπελωθεί έτσι; Μας κάλεσες, φίλε, για να μας γιουχάρουν και να μας εκφράσεις την περιφρόνησή σου επιτρέποντας στον επικεφαλής σου να σταματά με το έτσι θέλω βίαια τη συνέντευξη; Γιατί; Επειδή ρωτήθηκες αν θα συνδιοικήσετε; Τι πιο απλό; Εσύ είσαι αυτός που έχει ασκήσει διοίκηση, εκείνος δεν διοίκησε ποτέ, λογικό είναι να μένουμε με την απορία. Έχουμε μπροστά μας ένα πρ. δήμαρχο και βουλευτή. Μπορεί κάποιος να φανταστεί πως αυτός ο χειμαρρώδης σε ιδέες άνθρωπος θα τεθεί πίσω από έναν δημοτικό σύμβουλο που δεν έχει ασκήσει ποτέ διοίκηση; Γιατί ενοχλήθηκε τόσο ο κ. Τσαβαρής και αναγκάστηκε να σταματήσει τη συνέντευξη; Και συ, αγαπητέ φίλε, γιατί το δέχτηκες;
Είπες πως θέλεις να σε εκτιμούν για τη δράση και όχι για την αδράνειά σου. Μερικές φορές καλό είναι να θυμόμαστε και τη φράση του Κ. Καραμανλή του αείμνηστου: αν δεν έχεις κάτι να πεις, καλύτερα να σιωπάς. Κρίμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αρχειοθήκη ιστολογίου